10 april 2015 door Maarten de Jong

Een héél goede reden om de marathon te lopen

Jongens hangen vaak posters aan de muur.

Van helden.

Soms zijn dat filmsterren.

Meestal zijn dat voetballers. Spitsen.

Bij mij zijn dat wielrenners. Stuk voor stuk vallen ze van hun voetstuk.

Virenque. Pantani. Boogerd.

Het zijn geen helden. Het zijn bedriegers.

Ik zoek een nieuwe held.

Marathonman

Mijn vader valt nooit van zijn voetstuk. Hij loopt negen marathons. Zijn mooiste in New York en zijn snelste in Grouw (3’01’38’’) – Grou voor de Friezen. Het is in de tijd dat slechts enkele zonderlingen zich wagen aan een marathon. Op straat zie je weinig mensen hardlopen, mensen roepen hem na: “de politie zit niet achter je aan hoor”.

Uit die tijd komt ook het marathonschema met lange duurlopen. Mijn vader doet dat ook. Hij traint vaak en veel: lange duurlopen van wel dertig kilometer wisselt hij af met korte snelle trainingen. Soms ga ik mee en eindigen we steevast in een sprint. Die verlies ik.

Knokken

Nu loopt mijn vader niet meer. Marathon nummer tien komt er niet meer van. Een tijd onder de magische grens van drie uur dus ook niet. Zo’n vijftien jaar geleden krijgt hij klachten tijdens het lopen en blijkt hij een zeldzame spierziekte te hebben (PLS).

Zijn spierfuncties gaan achteruit en bij het lopen merkt hij dat als eerste.

Hij blijft knokken. En sporten. Als lopen niet meer lukt gaat hij fietsen. Als fietsen niet meer gaat neemt hij een ligfiets. Ik denk als dat niet meer gaat, dat hij weer iets nieuws verzint. Hij is een echte held.

Waarom ik de marathon loop?

Ik heb geen spierziekte en ik trek samen met mijn neef Koen de Jong het land in om Nederland aan een rustige ademhaling te helpen.

Steeds vaker krijgen wij ook vragen over dat malle schema van ons met maar 14K training voor de marathon. Vragen die ik niet kan beantwoorden. Althans niet uit eigen ervaring. Daarom besluit ik, twee dagen na mijn halve marathon in Amsterdam, om dit jaar de hele van Rotterdam te doen. Met dat gekke schema. Ik SMS mijn vader:

Sceptisch

De maanden daarop train ik zoals Stans van der Poel het mij voorschrijft. Vier trainingen per week. Twee ‘lange’ duurlopen tot maximaal 14K en twee kortere loopjes.

Mijn vader is sceptisch.

Maar erg nieuwsgierig. Wekelijks praat ik hem bij. Ik doe alles op hartslag. Het liefst had hij het experiment samen met mij gedaan.

Ik zie snel progressie. Tijdens de duurlopen ga ik sneller bij dezelfde hartslag en tijdens de korte loopjes ga ik steeds harder. Ik loop een record op mijn 10K en een tijd binnen de 3’20’’00 lijkt haalbaar.

Maar veel belangrijker. Morgen treed ik in de voetsporen van mijn vader. Mijn held. Ik loop zijn tiende marathon. Ik finish met die gedachte. Ongeacht de pijn, ongeacht mijn tijd. Ik ben er klaar voor.

PS. Ik kreeg laatst een mooie tip van Victor Plomp, looptrainer in Leeuwarden. Misschien heb jij er ook wat aan :-)!

“Een evenement is spannend, maar loop met een glimlach. Het publiek reageert erop en je loopt direct meer ontspannen”

Doe jij ook mee? Dan heel veel succes morgen.

Doe jij niet mee, maar wil je meer weten over het geheimzinnige schema van 14K? Klik dan hier.

Nieuwsbrief

Wil je wekelijks het nieuwste blog, aankondiging van webinars, meer interessante kost je mailbox? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.

Maarten de Jong (1981) is al zijn hele leven neef van Koen en is sinds 2014 fulltime plannen-smeder voor sportrusten. Hij loopt hard volgens het geheimzinnige Sportrusten-schema. In 1998 fietste hij samen met Koen drie maanden door Frankrijk. Bergop lag Maarten vaak achterop maar nu loopt hij met mooie plannen vaak voor de troepen uit. Zijn master bedrijfseconomie heeft daar een waardevol fundament voor gelegd. Als Bruce Springsteen in Nederland is dan is er even geen afspraak met hem te maken.