Dit boek is alweer 10 jaar oud

Eind april 2015 lanceerden we een nieuw boek in theater Amsterdam voor een volle zaal.

Buiten stonden 20 baden met ijs, we deden meteen een wereldrecordpoging: aantal mensen in een ijsbad.

Koud Kunstje is deze maand 10 jaar oud geworden; een bijzonder jubileum

Jonge koppies nog.

Op dat moment had ik geen benul wat ons met het boek te wachten stond.

Een jaar eerder ontmoet ik Wim op een tuinhuisjescomplex in Amsterdam West. Hij draagt een shirt met de tekst No rules today. De reden van mijn bezoek is nieuwsgierigheid naar de ademhalingsoefeningen van Wim. De oefeningen van Hof zijn totaal anders dan de oefeningen die ik ken. De oefeningen waar ik tot dan toe kennis mee had gemaakt, hebben als doel om te ontspannen. Ademhaling observeren. Uitademing verlengen. Minder diep ademen. Minder snel ademen. De oefeningen van Wim zijn totaal anders. Je ademt dieper en sneller dan je gewend bent; daar zag ik het nut niet van in, maar ik hoorde nogal enthousiaste verhalen.

Dus ik ging met een pen en een opschrijfboekje naar Wim voor een interview.

Het opschrijfboekje blijft dicht en de pen heb ik niet gebruikt.

Al na vijf minuten lig ik op de grond de oefeningen te doen en daarna help ik Wim in de tuin. Er moet een dikke tak op grote hoogte worden afgezaagd, of ik even mee wil helpen. Ondertussen praat de Iceman enthousiast over kou en wetenschappelijke onderzoeken.

Na twee uur duizelt het me een beetje.

‘Wim, is er ook een boek over de voordelen van kou?’ vraag ik. ‘Dan kan ik het even rustig nalezen.’

Zo’n boek is er nog niet. ‘Jij bent hier toch de schrijver, dat moet jij maar doen,’ zegt Wim.

Ik ben niet meteen enthousiast. Op dat moment heb ik nog een bloedhekel aan kou: in mei fiets ik nog steeds met armstukken en beenstukken en in de sauna loop ik met een boog om het dompelbad heen. Kou is niks voor mij.

Maar ik ben wel nieuwsgierig geworden.

Ik ken de verhalen van Wim in ijsbaden en zijn wereldrecords maar het is nieuw voor me dat ‘gewone’ mensen ook baat hebben bij koudetraining. Drie maanden later zit ik zelf in een ijsbad (dat ging niet makkelijk) en een jaar later verschijnt Koud Kunstje.

Nu zijn we tien jaar verder en kou heeft me nogal veel gebracht

Iedereen heeft een hekel aan kou. Tot je leert om te ontspannen in de kou, dan wordt het een spectaculaire kracht. De hele winter door doen we run-dip-runs en vorige week hebben we weer 14 koucoaches opgeleid. Koudetraining kent een rijke geschiedenis en het is mooi om deze krachtige traditie nieuw leven in te blazen.

Er is veel animo voor.

Op ‘mijn’ steiger in Amsterdam heb ik zelf de ommekeer mogen ervaren. De eerste keer dat ik (in 2014) na een rondje hardlopen eind december de gracht in ging, werd ik opgewacht door twee agenten. Of ik had gedronken of andere drugs had gebruikt? Wat ik dan in vredesnaam in het water deed in de winter? Zeven jaar later lag er een laag ijs en we hadden een wak gehakt. Toen we na drie kilometer – opgewarmd – terugkwamen konden we het wak niet in. Er stonden dit keer geen agenten, maar mensen in badjassen. We moesten nog even geduld hebben tot de anderen uit het wak kwamen.

Kou als medicijn. Kou als avontuur. Kou als mentale training. Kou voor mentale ontspanning. Koudetraining kent vele gedaantes en veel positieve effecten.

Koud Kunstje is in 10 landen vertaald en er stromen bijzondere mails en ervaringen binnen.

Op naar de komende 10 jaar, ik ben benieuwd wat er nog gaat gebeuren.

Volgende week komt op ons clubhuis het nieuwe ijsbad binnen. Daar gaan we mooie dingen mee doen.

En verder vind ik het wel lekker dat de zomer eraan komt. Warm weer in combinatie met ademhalingsoefeningen heeft ook haar charme.

Gelijkmoedig voorwaarts.

Ps. Heb jij ervaringen met kou? Ik ben benieuwd of jij ook enthousiast bent of dat je een andere ervaring hebt.