Run-dip-run-seizoen afgesloten: waarom eigenlijk?

Dit weekend sluit het run-dip-run seizoen.

Het run-dip-run-seizoen loop van de laatste zaterdag van oktober tot de laatste zondag van maart.

Jenni, van Kouclub Amsterdam, zette onder mijn Strava dat het vanaf nu verboden is om te dippen. Gekscherend natuurlijk. Halverwege een rondje lopen, kun je gerust het hele jaar door ergens in de gracht springen of een dip nemen in zee. Alleen is het dan geen run-dip-run volgens het boek 12 ongewone beproevingen voor hardlopers.

Er is een reden dat we het run-dip-run dit weekend ‘sluiten’

Het seizoen loopt vanaf het moment dat de klok terug gaat tot het moment dat de klok vooruit gaat. De kloktijd is echter niet leidend, de temperatuur van het water wel.

Vandaag is het water 10,8 graden en komende week gaat het kwik overdag weer richting de 19 graden Celsius. Het duurt niet lang of de watertemperatuur is boven de 14 graden. Daar zit de crux.

Als het water boven de 14 graden komt, verlies je veel van de effecten van koudetraining. Biochemicus Capel leerde me dat je lichaam iedere 7 graden anders reageert. Een douche van 35 graden is voor de meeste mensen behaaglijk en 42 graden is oncomfortabel heet en 28 graden is niet zo lekker meer.

Duikt de temperatuur onder de 14 graden, dan doen de koureceptoren goed mee en is het heuse koudetraining. Onder de 7 graden Celsius is het écht koud, dan doen ook de pijnreceptoren mee.

Dus toen ik met de thermometer vorige jaren mijn run-dip-runs deed, zag ik dat ergens eind oktober het water onder de 14 graden dook en ergens eind maart steeg de temperatuur weer boven de 14 graden.

Mooi werk: dat is precies de periode dat de wintertijd actief is

Voor koudetraining was het haakje dus snel gemaakt: het seizoen loopt van oktober tot maart.

We sloten het seizoen vandaag in stijl af met een leuke groep bij Stapin.nu in Leusden. Samen met Runners4Life organiseerden Wendelien en Jan Paul van Stapin.nu. Klaas Boomsma en ik vertelden iets over ons boek 12 ongewone beproevingen voor hardlopers. Klaas vertelde enthousiast over de Goggins Challenge en de 12 provincies, ik vertelde iets over Runbrandt en run-dip-run. Na een uur zitten en praten, gingen we naar buiten.

De route liep een stukje over de Grebbelinie en na 5 kilometer stonden we op een steiger aan het Valleikanaal.

Het blijft een heerlijk beeld: een cluppie volwassenen met allemaal hun verleden, hun zorgen, hun verantwoordelijkheden, die kinderlijk enthousiast en een tikkie gespannen op een steiger staan om het koude water in te gaan.

Na afloop allemaal lachende gezichten en terug in Leusden een kop thee of koffie.

Een verrukkelijke afsluiter van het seizoen; 26 oktober opent het seizoen van 2025.

Tot die tijd heerlijk lopen met andere beproevingen, onder andere een snelle 5 kilometer, de marathon van Enschede (provincie 8 voor mij), de Michigan en zeker een Goggins-challenge.

Op een mooie lente.