De organisatie van de Damloop zet de tijdsregistratie uit en roept lopers op om vooral niet hard te lopen van Amsterdam naar Zaandam; 16,1 kilometer. Volgens de weersvoorspelling zou het zondagmiddag 25 graden worden, de organisatie wilde geen risico lopen en hittestuwing bij deelnemers voorkomen.
Voor organisatoren heb ik grote bewondering.
Ik ga al hyperventileren als ik een verjaardagsfeestje met 8 kinderen in goede banen moet leiden, met 50.000 lopers zou ik me geen raad weten.
De mail van de organisatie had geen invloed op mijn stemming, mijn tijd zie ik wel op mijn Strava.
In het startvak bleek het bewolkt en een miezertje zorgde voor een frisse start en perfect loopweer.
Le Champion (de organisatie) kon het weer natuurlijk niet weten en na twee overleden deelnemers vanwege hittestuwing in eerdere edities, is de voorzichtige aanpak verklaarbaar. Voor nabestaanden is het afschuwelijk als jonge, sportieve mensen overlijden tijdens een evenement. Aandacht voor symptomen van oververhitting en tips voor omstanders (koud water, koud water en koud water) is belangrijk.
Toch zit me iets dwars
Wat dat is, schiet me te binnen bij kilometer dertien.
‘Kom op, hou vol, hou vol,’ zegt Eline tegen zichzelf.
Ze heeft net op haar horloge gekeken en ziet dat ze op koers ligt voor een tijd onder 1:02:30, haar persoonlijk record op 10 mijl.
Op weg naar een persoonlijk record ontkom je de laatste kilometers niet aan gedachten die je in de weg zitten: het is nog ver, dit houd ik geen 3 kilometer meer vol, mijn bovenbenen doen zeer, misschien moet ik even gas terug nemen.
De kunst is: de gedachten opzij zetten en de eerstvolgende stap met kracht zetten.
Lopers die een startnummer opspelden oefenen diepgaan, verleggen grenzen en ervaren wat een lichaam allemaal kan.
Als een organisatie oproept om vooral voorzichtig te zijn, rustig te lopen, niet diep te gaan en vooral veel water te drinken is dat een gevaarlijk signaal.
Een gevaarlijk signaal, is dat niet een tikkie overdreven?
Nee, dat is niet overdreven. Want we zien allemaal dat het juist gevaarlijk is om discomfort te vermijden. Verwarming aan in de winter. Elektrische fiets om van A naar B te gaan. Boodschappen tot in de keuken bezorgd. Altijd eten en drinken binnen handbereik.
Chronisch op jacht naar comfort is de kiem van overgewicht, somberte en vermoeidheid.
Het is goud waard om af en toe discomfort op te zoeken en daar senang bij te blijven. Een loopevenement is daar uitermate geschikt voor. Met duizenden anderen je grens opzoeken.
Een oproep van de organisatie aan vrijwilligers, publiek en verzorgers om te letten op oververhitting en koud water binnen handbereik te hebben is altijd goed.
Een oproep van de organisatie aan lopers om niet te gek te doen als je weinig loopt en een startbewijs krijgt bij de vrijdagmiddagborrel twee dagen voor de Damloop, is logisch.
Maar voor getrainde lopers: wist je dat er half juli een ultramarathon is in Death Valley in Californië. Badwater Ultramarathon is 217 kilometer en half juli is het daar boven de 50 graden Celsius. Voor de meesten geen aanrader, maar ook dat is mogelijk met een goed getraind lichaam.
Dus met 25 graden hardlopen en buiten je comfortzone rennen, is niet levensgevaarlijk en niet af te raden.
Ode aan discomfort.
Ode aan samen rennen.
Enne: dank Le Champion, het was weer geweldig georganiseerd.
Eline finisht in 1:01:48: een persoonlijk record.
Yeah.
Beste Koen,
Ik denk dat je nu toch echt de flink plank misslaat, Je kan natuurlijk niet iedere loper over een kam scheren. De variatie in getraindheid, ervaring en lichamelijkegesteldheid zijn gewoon heel divers en het standpunt van de organisatie is heel verstandig en verantwoordingsvol.
Ik lees dat jij je in de regel meer laat lijden door je eigen ervaringen maar dat is volgens mij te kortzichtig en is je cynische tekst volgens mij dan ook misplaatst.
Sorry voor mijn mening
Vriendelijke groet
Dick
Je hoeft je niet te excuseren voor je mening Dick. Mijn mening heb ik in het blog geschreven, als ik volgens jou alle lopers over één kam scheer en cynisch ben, heb ik me niet goed uitgedrukt, dat probeer ik volgende keer anders te doen. Laat duidelijk zijn: iedereen die 16,1 loopt en niet op de bank zit, krijgt van mij een applaus en 16 kudo’s en ik ben positief en weinig cynisch. Ode aan lopen.
Onderstaande tekst uit de e-mail van de organisatie betreffende een BMI boven de 25 viel mij op:
Dringend advies voor jou als deelnemer aan de 10 Engelse Mijl
Mensen die al eens eerder problemen met warmte hebben gehad of mensen met onderliggende ziekten (hart- en vaatziekten, longaandoeningen of een BMI boven de 25) worden afgeraden om van start te gaan.
Mijn BMI is 26,3, mijn middelomtrek echter is 93cm. Van onderliggende ziekten is geen sprake. Gewoon meegedaan. Heerlijk gelopen, mooie route, gewoon een feestje. Loop pas een jaartje en met mijn eerste deelname gefinisht in 1:20:00.
Toch spookte een en ander door mijn hoofd en heb ik me daar door enigszins ingehouden.
Een goed getrainde plaatsgenoot uit de Ronde Venen overleed op 10-9 tijdens deelname aan een hardloop wedstrijd. Slechts 55 jaar geworden. Die dag was het een stuk warmer dan tijdens Dam tot Dam. Naar de oorzaak moet ik gissen..
Ik volg Koen heel goed en sluit me aan bij zijn woorden. Van mijn kant toch ook begrip voor de organisatie, maar ga inderdaad niet doorslaan. Volgende wedstrijd ga ik gewoon weer voluit en hopelijk vrij van spoken in mijn hoofd.
Ha René, dank voor je reactie. Voor de organisatie sowieso alle begrip en kudo’s. In mijn blog wilde ik vooral aangeven dat angst om buiten de comfortzone te gaan, ook niet zonder risico is. Zeker op lange termijn. Wat vreselijk dat een getrainde plaatsgenoot is overleden tijdens het lopen. Voor jou wens ik veel vertrouwen, ontspanning én inspanning. Geluk.
Ik denk ook niet dat die waarschuwingen en het afraden bedoeld is voor mensen die met ervaring en dat soort hitte om weten te gaan.
Maar meer voor de deelnemers die zichzelf overschatten, hun absolute grenzen niet respecteren en eigenlijk dus zichzelf nog onvoldoende kennen om in zulke situaties om te gaan met discomfort.
En dan neem je het zekere voor het onzekere. Zodat er niet vanwege een ‘stom’ hardloopevenement een onbezonnen vader of moeder niet meer thuis komt bij zijn/haar kinderen.
Vorige week van dichtbij bijna meegemaakt. Bijna. Gelukkig. Het waren ‘maar’ twee stressvolle dagen in het ziekenhuis met de vraag of hij eruit zou komen.
Mijn dank is groot aan de organisatie van de DtD loop. Lopen op gevoel, rekening houden met omstandigheden en je niet blind staren op zo’n stomme eindtijd.
Dank voor je aanvulling Inge. Gelukkig is het bij jullie goed afgelopen.
Helemaal mee eens !
Weekend ervoor in Middelie gelopen, was 30 graden. Je kon je afstand laten omzetten van 21km, 15 km naar 10km. Niet gedaan.
Geen bijzonderheden geen hittestuwing. Getrainde renners.
Dank voor je reactie Leentje; Middelie, da’s mooi!
‘Chronisch op jacht naar comfort is de kiem van overgewicht, somberte en vermoeidheid’
Amen!
Je flikt het weer, Koen!
Ode aan discomfort.
Wat kijk ik uit naar Tem je Brein!
Alvast veel leesplezier 😉
Ik liep in Afghanistan de tien mijl, met 45 gr c, toen in Nederland ook een loop evenement werd afgeblazen wegens de warmte. Getraindheid is een goed ding.
45 graden; pfieuw
Koen, heel vaak, zo niet bijna altijd, ben ik het met je eens. En nu merk ik dat dit bericht een reactie oproept. Volgens mij zit het ´m namelijk niet in ´of je een getrainde loper bent´, maar of je hebt geleerd te luisteren naar signalen die je lichaam je geeft. Vele minder goed getrainde lopers kunnen dat prima en vele zeer goed getrainde lopers kunnen dat minder goed. Waarom? Omdat ze juist vanwege het willen presteren/het willen behalen van een bepaald resultaat, de signalen van hun lichaam niet oppikken en koste wat het kost doorgaan. En, ken je eigen lichaam; de een kan prima tegen de warmte en de ander niet. Lang verhaal kort: het gaat wat mij betreft niet om de mate waarin je een goed getraind lichaam hebt, maar om de mate waarin je lichaam kent én kunt luisteren naar de signalen die het je geeft!
Wat een waardevolle aanvulling, Lied.
Zo eens!
@Eline: gefeliciteerd. Duidelijk geen last (meer) van zomervakantiekilo’s 😉
He-le-maal mee eens!
Dank voor je mooie aanvulling Lied.