Waarom ik mezelf zo’n loser vind
Eind oktober kreeg ik een mailtje van mijn blogjuf.
Met haar nieuwe blog.
Waarom ik mezelf zo’n loser vind, stond er boven haar blog.
Huh? Mevrouw Kilian vindt zichzelf een loser. Hoe dan?
Kilian is scherp, goed, eerlijk, rechtvaardig, zelfkritisch, beschouwend.
En ze kan heel goed schrijven. Zo goed dat je op donderdag al uitziet naar haar verse blog op vrijdag.
Ze worstelt. Met het klimaat. Met het nieuws. Met de GGZ. En met zichzelf.
Het liefst spring ik in de trein om haar een knuffel te geven. Maar ja, dat mag niet. En al mocht het, daar zit ze echt niet op te wachten, een knuffel. Ik verdenk de strenge blogjuf ervan dat ze ondanks al het vreselijke leed achter corona, wél blij is met de 1,5 meter afstand die iedereen bewaart.
Dus ik lees verder.
Ze wordt moe van haar geswitch tussen hebberig en gewetensvol.
Ja, dat herken ik wel.
Hebberig. Ik wil een nieuwe racefiets.
Gewetensvol. Mijn oude fiets van 20 jaar oud doet het nog perfect.
Maar dan wel hardlopen met een nieuwe Stryd en de nieuwste Polar. Voor het gemak maar even vergeten onder welke omstandigheden de grondstoffen worden gewonnen.
Of in plaats van hebberig, egoïstisch.
Egoïstisch. Ik wil kip eten.
Gewetensvol. Dieren eten is echt niet in de haak.
Ik-heb-boter-op-mijn-hoofd-oplossing. Ik koop een stukje kip voor € 7,80 bij de biologische winkel
Nog één.
Egoïstisch. Ik wil op avontuur in Finland.
Gewetensvol. Vliegen is niet goed, ik ga wel naar Terschelling.
Ik-heb-boter-op-mijn-hoofd-oplossing. Ik vlieg naar Finland en ik maak extra geld over om bomen te planten én ik benadruk dat de leegloop van Noord-Finland een groot probleem is. Voor de lokale bevolking is wat toerisme broodnodig.
Leven is een complexe spagaat tussen goed willen doen voor anderen en kiezen voor je eigen behoeftebevrediging op korte termijn.
Met regelmaat voel ik me een loser. Een zwakkeling die zwicht voor zijn eigen behoeftebevrediging.
Maar dat duurt nooit zo lang.
Al snel loop ik weer opgewekt een rondje of zit ik gelijkmoedig te mediteren.
Bij Kilian overheerst de kant van de loser.
Hoe kan dat?
Het leven is één grote cognitieve dissonantie, verzucht ze
Ja, dat is voor denkers een ramp. Je wikt en weegt en met je verstand kies je partij, maak je keuzes.
Je kiest of iets goed is of slecht of je ergens vóór bent of tegen.
Maar ja, dualiteit is een grap.
Een verzinsel.
Denkend kom je daar niet uit. Maar als je achter het denken zit, is het eigenlijk heel logisch: het tegenovergestelde van iets, valt automatisch weg als dat iets wegvalt.
Vage shit.
Voorbeeld
Stel je hebt een zanger op het podium. Een artiest. Voor het podium staan de fans, tienduizend op een kluitje. Gechargeerd: de artiest is bijzonder, de fans zijn het plebs.
Maar als je het publiek weghaalt, is er ineens alleen nog maar iemand met een gitaar op het podium. Zonder publiek, geen artiest. Dus de tegenstelling of plebs of artiest heeft elkaar nodig, anders blijft er niks over.
En in iedereen zit de dualiteit besloten.
Een schurk en een engel.
Agressie en compassie.
Een alcoholist en een zorgzame ouder.
Een luie uitsteller en een ondernemende creatieveling.
Een dankbare en een destructieve.
We zijn het allemaal (een beetje).
Goed.
Wat heeft dat met de gewetensvolle loser te maken? Dat gezever met – we-zijn-een-schurk- én-een-engel-in-één is toch wat cliché -, zegt de denker.
Maar ja, het is wel de reden dat ik mezelf een loser vind, en vijf minuten later weer een goeie.
De kunst is om voorbij mijn denken te komen als ik mezelf een loser vind
Want ik ben én een loser en een held.
En als mijn hoofd wat anders vindt, ga ik gewoon een stukje rennen of de gracht in.
Daarmee red je de wereld niet, maar ja aan losers hebben we ook niks.
Tenzij het Kitty Kilian is, want die loser verdient een standbeeld.
Cheers.
Over de auteur
Ademhaling is mijn favoriete onderwerp. Hardlopen en kou staan gedeeld tweede. Over deze onderwerpen schreef ik 10 boeken en ik leid ademcoaches en koucoaches op. Mijn favoriete ademhalingsoefening is anapana en run-dip-run is mijn favoriete training.
Koen de Jong
Marathonkoorts
Op 19 oktober is de Amsterdam Marathon. Heb jij voorpret of voorvrees? Ode aan de marathon, ode aan de spanning. Wil jij volgend voorjaar goed voorbereid en goed uitgerust van start bij een marathon?
Ik herken de worsteling.
Wat mij helpt is een stelling van Roos Vonk:
“Beter inconsequent iets goed doen dan consequent alles fout.”
Voortkomende uit het verwijt “ja maar je draagt wel leren schoenen” tegen de vegetariër.
Ja, en verder. Wat hier al gezegd is. Je ego loslaten. Als je het goede probeert te doen, doe het omdat je het goede wilt doen. Niet voor het bedankje, niet voor de waardering, niet voor het geld.
En een tip speciaal voor Kitty. Actie voeren…. doe het voor zaken waar je invloed hebt en/of die je niet emotioneel raken.
Interessant!
Dualiteit. De twee tegenstellingen vormen een eenheid. Geen winnaars zonder verliezers. Dualiteit bestaat bij de gratie van ons eenzijdig denken. Hoe kunnen we dat opheffen? Door steeds te zoeken naar het tegendeel van het facet. Tegenstellingen worden tegendelen van één en het zelfde. Alles wat we waarnemen, bedenken, voelen en ervaren bestaat uit het afwegen van tegendelen ten opzichte van elkaar en zo komen we tot een verschilsbepaling. In de Swabhawat staat het zo: Alles wat ontstaat of verschijnt is het resultaat van 2 krachten, die zich kenbaar maken in hun verschil. Niets kan bestaan op zich zelf, alles heeft een tegenpool en verwekt daardoor het verschil. Dat verschil daar draait het om. Het derde facet. Te samen een Drie-Eenheid. Volgens mij wordt daar ook de Drie-Eenheid in het Christendom mee bedoeld. We moeten leren handelen met het verschil. Saswitha zegt het zo; Als ik u 100 gulden/euro geef met de mededeling dat deze som het verschil van 2 andere bedragen, kunt u er nimmer achter komen, hoe groot deze bedragen waren. Maar u kunt wel handelen met deze 100 euro.
Handelen met het verschil is evenwicht scheppen, harmonie, vrede. Gelijkmoedigheid zoals jij dat altijd zo mooi zegt Koen!
Zo heeft de blog juf al veel gewonnen zeg! En ben ik wederom DANKBAAR!
Dank Jan! Ode aan handelen met het verschil.
Dat klinkt als Alan Watts ?, die trekt dat nog door naar het universum waar wij uit voortkomen: zonder ruimte geen sterren. Is de tegenstelling ook de reden dat men zoekt naar anti-materie?
Mijn indruk is dat vrouwen over het algemeen meer trekjes tonen van het imposter syndrome en mannen van Dunning-Kruger, cq. de twijfelaar en de chronische zelf-overschatter, waarom dat is geen idee…
Ha David. Alan Watts ken ik niet. Is dat een aanrader?
Hij was een wereldse ‘zen’ filosoof met een prettige stem. Zet mij aan tot denken over het systeem waarin ik mij bevind, van universum tot maatschappij (westers en oosters) tot en met het eigen ik (mijn routines en overtuigingen).
Hierbij een voorbeeld van dualiteit als vaste waarde in het universum:
https://www.youtube.com/watch?v=9bGHo1BTkBw
en dualiteit in het dagelijkse leven (vanaf 04:00) waarbij je tot de conclusie kunt komen dat ook wij Trump nodig hebben (NB. je zal dit pas snappen als deze afluistert)
https://www.youtube.com/watch?v=xyGvKLtdkV0
Deze ook geniaal – onze versie van “The Matrix” (voor wie de film kent).
https://www.youtube.com/watch?v=HdqVF7-8wng
DavidR, deze video sluit daarop aan. Veel lol van gehad. ‘Confidence over competence’
https://www.youtube.com/watch?v=zeAEFEXvcBg
Dank voor het delen Marc, ik ga kijken.
Ha, geinig, had ik al eens eerder gezien, wel treffend in het licht van de persconferenties van de regering en/of de verkiezingen in de VS!
Waar de spreker over spreekt staat ook wel bekend als het Dunning-Kruger effect, deze als tegenpool (dualiteit 😉) van het Imposter syndrome waar vrouwen meer last van schijnen te hebben.
Die indruk heb ik ook, DavidR. De reden is ongetwijfeld: testosteron. Vraag het maar aan transgenders die testosteron krijgen.
ooi gedacht filosoof 🙂
eigenlijk hetzelfde als zonder dalen zijn er geen toppen zeg ik altijd als iemand in het dal zit of zonder Zum Tode betrübt geen Himmelhoch jauchzend 🙂
PG, staat de G voor Goethe? 😉
Dank voor je reactie!
Hee Koen
Op de school van zijnsorientatie van Hans Knibbe heb ik ervaren hoe je in contact komt met voorbij het denken en de dualiteit. Erg fijn, bevrijdend en ook ontregelend soms. Maar ook heel erg verbindend!
Mooi om te lezen hoe we daar als mensen eigenlijk allemaal mee worstelen!
Ha Kirsten, hoe kwam jij voorbij het denken en voorbij dualiteit? Ben benieuwd.
Mediteren; en zo loslaten van het ego en de angst. En het delen van je ervaringen van meditatie in een groep. Via YouTube kan je lezingen van Hans knibbe vinden. Hij kan het beter uitleggen dan ik ?
Ha Kirsten, ik ga kijken. Maar het was dus middels meditatie en niet middels een extreme fysieke inspanning of psychedelica. Ben benieuwd wat ie erover zegt.
Klopt. Misschien ken je wel die momenten dat je even helemaal opgaat in alles terwijl je er ook nog bent. Tijdens verschillende soorten meditaties, visualisaties leer je die staat kennen en kan je er ook contact mee maken zonder heftige inspanning en psychedelica. Je komt in een “en en” staat ipv een “of of”. Het mooie is dat antwoorden op worstelingen zich als vanzelf ontvouwen.
Ps. Het is niet alleen maar fijn en leuk omdat je dan ook leegte en pijn tegenkomt. En daar blijf je dan bij en dan wordt dat ook weer anders. Het heeft mij geleerd dat verzet of hechten geen zin heeft en dat alles voorbij gaat. En dat we eigenlijk allemaal verbonden zijn doordat we leven maar dat ik niets voor iemand kan oplossen. Alleen er zijn en dan iemand zijn eigen oplossingen laten ontdekken
Ja, die verbinding is mooi. Heldere uitleg Kirsten. Dank!
Wow, dat klinkt lekker, Kirsten. Ik ben ook maar eens voorichtig begonnen met mediteren (dat roept Koen al jaren).
Momenten dat je helemaal opgaat in alles – bedoel je zo’n zeldzaam geluksmoment, je zit in de bus, gewoon op een donsderdagavond, het regent, en opeens kun je iedereen wel omarmen? Alles is goed?
Wat een geniaal stuk weer. Chapeau voor jou en voor je blogjuf!
Dank Martien! Kitty is een erg goede blogjuf. Als de café’s weer open gaan, kom ik naar Den Haag, voor een non-dualistisch kopje koffie 😉
Dat lijkt me erg leuk!
Hahaha, kijk jij ook altijd zo uit naar Kitty’s nieuwsbrieven? Zonder de blogacademie had ik nooit op tijd voor de NYC marathon Sportrusten gevonden! Zij tweette me over de Hardlooprevolutie. En de rest, zoals ze zeggen, is geschiedenis 😉
Maar heel herkenbaar hoor. Bij mij gaat het in periodes, dus niet in stemmingen. Het is zo makkelijk om in die loser gedachte te blijven hangen en verder in weg te zakken, soms is een rondje rennen dan nét niet genoeg. Ik merk dat het mediteren mij hierin heel erg heeft geholpen,dus dank voor het Tem je brein programma.
Ben jij via Kitty op Sportrusten gekomen? Dat is leuk. En wat mooi om te horen dat Tem je brein je zoveel gebracht heeft. Ademhaling blijft interessante kost. Losers of niet, ademen moet toch 😉
We bewegen allemaal in kleine cirkeltjes, denk ik weleens.