Traantje

Er ligt een berg kaartjes op tafel.

Aanvankelijk was Sportrusten voor mij een middel om een marathon te lopen. Inmiddels is het zoveel meer: ademhaling, voeding, koud douchen. En zelfs mediteren.

Ik kan wel zeggen dat je video’s en je webinars en je positieve berichten van mij een beter mens maken.

Je inspireert me en hebt mijn leven veranderd. Dank! Ga zo door.

Na het tiende kaartje prikken mijn ogen en na het 50ste kaartje stroomt er een beekje over mijn rechterwang.

Wauw.

Sportrusten bestond 19 oktober 8 jaar. Janneke had dat gedeeld en mensen stuurden massaal kaartjes (en bloemen).

De berichten zijn hartverwarmend.

Het voelt ook ongemakkelijk: mensen die schrijven dat ik hun goeroe ben of een held

Hoho, je doet het zelf, denk ik dan.

8 jaar geleden begon ik met Sportrusten omdat ik een ‘probleem’ had.

Mensen kwamen bij mij voor een rustmeting en een inspanningstest. Dan was ik 2 uur met iemand bezig en ging hij/zij naar buiten met een ademhalingsoefening om te ontspannen en een trainingsschema om te sporten, in een mooi rapportje.

Erg leuk en dankbaar werk.

Maar toen kwam het boek Verademing. Een boek over ademhaling dat ik schreef met Bram Bakker.

Dik 50.000 lezers en veel enthousiaste reacties.

En toen had ik een probleem. Want ik was 2 uur met iemand bezig en ineens waren daar 50.000 lezers die meer wilden dan een boek over ademhaling.

Ze wilden motivatie, oefeningen, weten of ze het goed deden, ervaringen delen etc.

Een rekensom leerde dat ik 18 mensen in de week zag in een volle week. Dat zijn 75 mensen per maand en 900 per jaar (zonder vakantie). Dan heb ik 55 jaar nodig om alle 50.000 lezers te zien. Ik was toen 30 jaar oud (2009) dus dat had nog net gekund, maar dan had ik geen tijd meer gehad voor een nieuw boek of vakantie.

‘Waarom leid je geen mensen op, die ook metingen gaan doen, verspreid over heel Nederland?’ opperde W.

Ik ging al hyperventileren bij het idee alleen al: dat ik overal mensen in dienst heb of in franchise-verband waar ik dan (deels) verantwoordelijk voor ben.

Liever niet.

Dus ik deed niks.

Tot ik drie jaar later, in 2012 de tip kreeg om een website te starten met blogs, een programma en een forum.

Dat leek me top. Ik kon blijven schrijven én mensen konden terecht voor vragen, inspiratie en het delen van ervaringen.

Vorig jaar schreef ik al een blog over 7 mensen die ik eeuwig dankbaar ben: Stans van der Poel, Bram Bakker, Maarten Carbo, Kitty Kilian, Goenka en de ‘Sportrusters.’ Ik had echter ook een blog kunnen schrijven over 700 mensen die ik eeuwig dankbaar ben (Mark Zuurhout, Peter de Jong, Annemieke te Nuijl, Inka de Jong, Niels Tamminga, Aart Vierhouten, Janneke Poort, Rob van Rooijen, Kim Mannes-Abbott, Ralf van de Kerkhof, Femke Hoogland, Michiel Boek, Jaantje van Beers, Dennis van Dijk, Nienke Binkhorst, Tim de Wit, Michiel van Alphen, Nico van der Breggen, Jan de Jong, Ria de Jong, Maarten de Jong, Franklin van Doesburg, Jan Kraayenoord, Marieke de Groot, Brenda Frunt, Robert Hilburn, Marco van Basten, Giel Beelen, Mathieu Ricard, Pierre Capel, Rene Gude etc. etc.).

Als je iets doet wat je betekenisvol vindt, krijg je ineens hulp uit alle hoeken en gaten.

8 jaar later hebben we 700.000 bezoekers per jaar, 10588 leden in de koffiehoek en verschillende programma’s over ademhaling, meditatie, voeding, vasten en hardlopen

Die aantallen blijven abstract.

Tuurlijk is het leuk om een blog te schrijven en te zien dat het veel gelezen wordt.

Maar de kaartjes en berichten van de laatste dagen laten zien waar het echt om gaat.

Dat we elkaar inspireren en motiveren om nieuwe dingen te proberen. Van voeding, tot mediteren tot een manier om te trainen voor een halve marathon.

En dat we allemaal gewoon mensen zijn die maar wat aanmodderen en soms een schouderklopje nodig hebben.

Want iedereen zit er weleens doorheen.

Heb je je net aangemeld voor een 5 kilo kwijt programma en dan eet je een zak drop leeg.

Of neem je jezelf voor om vroeg op te staan om te mediteren en dan drink je ’s avonds een fles wijn leeg.

Of je neemt je voor om hard te lopen en je blijft toch hangen voor de Peaky Blinders.

Dan is het fijn als je een plekkie hebt waar je dat even kunt delen. Want er is niks mis met drop, wijn en Peaky Blinders.

Dat kan prima naast mediteren, hardlopen en goed eten.

Er is nog veel te ontdekken. Want dat is het mooiste van alles: dat je met je eigen lijf als kompas wat nieuws probeert en dat je dan aangenaam wordt verrast.

Je kunt wel een marathon lopen.

Koud douchen geef je een enorme boost.

Mediteren geeft je een andere blik op je kind.

Van minder eten krijg je meer energie.

En als je vroeger opstaat, stroomt de dankbaarheid de hele dag door lijf.

We gaan zeker nog 8 jaar door

Toen ik 10 dagen stil las, heb ik hardop gelachen. Het leek me doodeng, maar ik heb me toch aangemeld voor een 10 daagse Vipassana. Wow. Dat was indrukwekkend. Ik durf wel te zeggen dat deze ervaring mijn leven in een donkere periode, licht en troost heeft gegeven. 

Nog een traantje en misschien gaan we nog wel 55 jaar door.

Dank.

Over de auteur

Ademhaling is mijn favoriete onderwerp. Hardlopen en kou staan gedeeld tweede. Over deze onderwerpen schreef ik 10 boeken en ik leid ademcoaches en koucoaches op. Mijn favoriete ademhalingsoefening is anapana en run-dip-run is mijn favoriete training.

Koen de Jong