Het blessurespook
Een oude man ben ik.
Na negen maanden niet kunnen rennen vanwege een achillespeesblessure (links) strijd ik nu weer met een onwillige kuit (rechts). Wekelijks naar de fysiotherapeut, momenteel voor dry needling.
Het lijkt te werken, en dat moet ook, want de marathon van Rome (2 april) nadert al weer heel snel.
En mijn reis is geboekt, zonder annuleringsverzekering…
Blessures zijn de burnout van de hardlopers: de belangrijkste reden van verzuim bij onze favoriete sport
Van de behandeling van burnout weet ik wel iets, maar gedoseerd belasten waar het hardlopen betreft vind ik een stuk lastiger. Als ik weer even pijnvrij ben ga ik al heel snel weer net iets harder lopen dan goed voor me is.
Doseren is niet mijn talent, zullen we maar zeggen.
Toch ga ik mijn pogingen om hard te lopen nooit opgeven. Mijn planning is om in mijn 100e levensjaar mijn 100e marathon te lopen. Ik weet dat het ambitieus is, maar dat moet je durven zijn in het leven.
Ik ken (helaas) veel mensen die zijn afgehaakt vanwege blessures. Jammer, want dat moet je dus nooit doen, opgeven. Je moet blijven verkennen, en steeds opnieuw beginnen als het tijdelijk even niet ging.
Spelen met je lichaam, altijd de balans zoeken tussen inspanning en rust, dat is de opgave van de moderne mens
Wat je van je hoofd vraagt mag je ook van je lichaam vragen, en omgekeerd.
Dus wees kritisch als je geblesseerd raakt: wat had je er zelf aan kunnen doen om het te voor te zijn?
En wat ga je doen om herhaling te voorkomen?
In mijn vakjargon heet dat terugvalpreventie… Ik ben er niet goed in, maar ik hecht er wel veel waarde aan.
Als ik geblesseerd ben stap ik tegenwoordig op de racefiets: minder leuk, vind ik, maar wel een goed alternatief.
En nog altijd heel veel leuker dan niet bewegen. En als ik van mijn fiets val ga ik wel zwemmen, of biljarten. Tussendoor blijf ik natuurlijk altijd rustig ademhalen.
Zittend stressen kan ik heel goed, maar ik knap er niet zo van op namelijk…
“Het blessurespook” @sportrusten https://t.co/xdpMhQ1TLE
Bekende blessures!
Hoi Bram,
In een aantal reacties staat het al: na blessures langzaam opbouwen en niet overhaasten. Je kunt ook een workshop Chi-running doen: eerst werken aan je techniek, daarna aan duurvermogen en pas dan aan snelheid. Kost even tijd, maar met die realtief kleine inspanning haal je zeker die 100 marathons.
Kijk maar op http://www.loopblessure.nl. Check maar bij Koen de Jong: je mag mij ook mailen. Succes in Rome!
De balans tussen belasting en belastbaarheid is natuurlijk een verklaring voor blessures. Aan de andere kant bestaan ook andere redenen om geblesseerd te raken. Zo ben ik vaak geblesseerd geweest totdat ik mijn looptechniek heb aangepast. Er bestaan veel atletiekverenigingen die “bewust hardlopen” aanbieden. Een mooie manier om de impact van het hardlopen op je pezen en gewrichten te verminderen. Ik heb er zelf goede ervaring mee en met mij vele andere hardlopers.
Ook Bram is maar een mens, de marathon zal en moet gelopen worden….Suc6 in Rome en daarna goed herstellen voordat je , je weer ergens voor inschrijft….
Ik heb een runners burnout. Ik heb mijn lichaam maximaal uitgeput. Maar dit keer zowel geestelijk als mentaal. dubbel afgebrand dus. Toch geef ik niet op. Ik leer mijn grenzen kennen, krabbel langzaam, heel langzaam weer op. Dan maar geen PR, maar lekker lopen en om mij heen kijken. Luisteren naar wat het lichaam aan kan. Gaat het goed, joepie, gaat het niet goed, dan kijk ik nog een aflevering van het een of ander op Netflix. Deze burnout was een keiharde leerschool. En de terugweg is langer dan wanneer ik mijn grenzen niet had overschreden.
Bram, ipv fietsen kun je ook de elliptigo proberen. Lijkt iets meer op lopen en veel minder blessure gevoelig. Succes in Rome!
Leuk stukje! Ben zelf ook niet topfit, toch volgend weekend een halve marathon, ik ga kijken of ik het red door op een andere manier aan mijn conditie te werken en vijf dagen ervoor mijn benen rust te geven ?
Daphne Schinkel
Sander Schreurs
De burnout van de hardloper is niet een blessure of een reks van blessures, maar het te veel en te hard trainen waardoor het lichaam in een vorm van uitputting raakt die vervolgens leidt tot slechter presteren en (meer) blessures. Van Bram verwacht ik toch een iets beter verhaal…
Ben ook zo iemand die beter moet leren luisteren naar haar lijf ☺
Ik vind het opvallend dat je je zo laat leiden door de gedachte dat je op 2 april mee ‘moet’ doen aan een marathon. Ook omdat je geen annuleringsverzekering hebt. Het lijkt me juist erg risicovol na zo’n lange periode van blessures. Jouw belangrijkste doel lijkt me dat je weer blessurevrij kan lopen.
hier hetzelfde, ik zit voor rotterdam en heb de hoop opgegeven op tijd hersteld te zijn, ik weet dat het verstandig is, maar ik blijf twijfelen of het toch niet had gelukt….
Heel vervelend zo’n tegenwerkend lichhaam.
Dry needling, voelt wel lekker, maar mijn ervaring is dat het geen blijvende remedie is. Eigenlijk net zoiets als een pilletje nemen.
Bij mij deden de painfree methode van Pete Egoscue en de bewegingsleer van Feldenkrais het goed.
Geen symptoom bestrijding maar naar de oorzaak van je klachten, herprogrameren van bewegingen en zorgen dat het zich niet herhaald. Oja en ik ben overgestapt naar five fingers even wennen maar je krijgt er super sterke voeten van.
Ha Bram Bakker, jij ook al! 🙂 Succes, en beterschap!
Hey Bram,
Doe je ook aan Yoga?
Met Yin Yoga kan je nl ook je blessures zelf herstellen of zoals jezelf ook doet, preventief, voor zijn. Een leuke, misschien wel nieuwe, uitdaging voor hardlopers.
Succes met Yinnen.
Want yinnen is winnen.
😉
Zelf ben ik met Bikram-yoga zoveel meer in evenwicht gekomen, sterker en flexibeler geworden, veel meer bewust van mijn lichaam. Ik herken en respecteer grenzen zoveel beter (want dat punt ken ik ook goed:-). Ik vind het een geweldig ‘wapen’ tegen blessures.
Bikram is heel toepasselijk of toevallig een anagram van Ik Bram!
Het blessurespook https://t.co/7bdHOPnQyV