De meeste mensen deugen

Bijgewerkt: februari 2022

Het staat er duidelijk.

En iedereen leest het ook echt.

Zoveel regels zijn er dan ook niet bij de plonskaart.

Er zijn twee regels:

  1. Drie minuten in de kou is lang zat, maak er absoluut geen wedstrijd van wie het langste in de kou kan zitten.
  2. Het is geen commerciƫle dienst. Buurtgenoten zoeken elkaar op om samen te dippen. Want samen dippen is leuker, gezelliger, veiliger en een stok achter de deur.

Het is geen commerciƫle dienst

Er valt niks te verdienen, het enige dat je eraan over houdt, is dat je een buurtgenoot kennis laat maken met koud water. Ook belangeloos maken mensen massaal gebruik van de plonskaart. Of om te laten weten dat ze wel iemand mee willen nemen het koude water in, of omdat ze graag eens met iemand (een vreemde) samen dippen.

Het doet me deugd.

Want als je een krant openslaat ga je nog denken dat de meerderheid van de mensen niet deugt.

Ik denk terug aan een reclame voor een verzekering een tijdje terug.

Daarin werd gezegd dat niemand wil betalen voor iets dat ie niet gebruikt. Dus ik kon met een gerust hart aanvinken dat ik me niet wilde verzekeren voor extra kraamhulp bij zwangerschapsproblemen, want de kans dat ik zwanger word is even groot als de kans dat de we dit jaar nog een Elfstedentocht krijgen.

Dat een verzekeraar op die manier adverteert, vond ik nogal vreemd. Want verzekeren is toch juist dat je betaalt voor iets waar je hoopt geen gebruik van te maken? We stoppen allemaal wat geld in een potje en de pechvogel krijgt dat potje. Dus als mijn zwangere buurvrouw een problematische bevalling heeft en wat extra zorg nodig heeft, krijgt zij het potje en als ik van mijn fiets val, krijg ik het potje.

Ik kon het niet laten om bij vrienden en vriendinnen na te vragen wat zij van die slogan vonden. De meesten vonden dat ik weer rare kronkels had in mijn hoofd.Ā Natuurlijk wil je niet betalen voor iets dat je niet gebruikt.Ā 

Als zelfs verzekeren al geen gezamenlijkheid meer is, wat blijft er dan nog over?

Wat doen we voor een ander? Sportclubs worstelen met het vinden van vrijwilligers en onze eigen kinderen brengen we van jongs af aan naar de crĆØche en onze ouders stoppen we in een verzorgingshuis (hypothetisch dan, want mijn vader zit sinds kort op Strava en mijn moeder heeft net een zware hoepel gekocht om te trainen).

Waarom niet wat meerĀ samen en voor elkaar?

Diezelfde middag sta ik bij de Dirk van de Broek in de rij

Een oude dame met haar mondkapje net Ć³nder haar mond moet ā‚¬ 28,40 afrekenen. Soep uit blik, witbrood, wc-papier, tomaten, ham, melk, groot stuk kaas, twee varkenshaasjes, aardappelkroketjes en andijvie uit de diepvries.

Na een greep in haar tasje kijkt ze verschikt op. Eerst naar de caissiĆØre, dan naar de rij achter zich.

Tegen beter weten in, kijkt ze nog een keer in haar tasje.

Maar ze is haar portemonnee vergeten.Ā Oh wat stom, sorry, sorry, excuus.

‘Mevrouw, mag ik uw boodschappen betalen?’ een vrouw achter haar trekt haar portemonnee al tevoorschijn. Boven haar mondkapje zie ik twee pretoogjes glunderen.

De oude dame ging niet meteen akkoord, maar na wat dwang en aardige woorden betaalde de vrouw vĆ³Ć³r mij, de boodschappen van de dame voor haar.

Ik sloeg het alleen maar gade en kreeg er ook een goed gevoel van. Lekker, er zijn mensen die deugen.

Koen, ik wilde je even laten weten dat ik vandaag de eerste heb meegenomen bij mij voor de deur in de vaart. Het was onwijs leuk! Volgende week gaan we weer.

Van iemand die zijn naam op de plonskaart had achtergelaten en met iemand de vaart in ging.

Er zijn mensen die deugen en zomaar iets doen voor een ander.

Misschien wel de meeste mensen.

Over de auteur

Ademhaling is mijn favoriete onderwerp. Hardlopen en kou staan gedeeld tweede. Over deze onderwerpen schreef ik 10 boeken en ik leid ademcoaches en koucoaches op. Mijn favoriete ademhalingsoefening is anapana en run-dip-run is mijn favoriete training.

Koen de Jong