Het staat er duidelijk.
En iedereen leest het ook echt.
Zoveel regels zijn er dan ook niet bij de plonskaart.
Er zijn twee regels:
- Drie minuten in de kou is lang zat, maak er absoluut geen wedstrijd van wie het langste in de kou kan zitten.
- Het is geen commerciële dienst. Buurtgenoten zoeken elkaar op om samen te dippen. Want samen dippen is leuker, gezelliger, veiliger en een stok achter de deur.
Het is geen commerciële dienst
Er valt niks te verdienen, het enige dat je eraan over houdt, is dat je een buurtgenoot kennis laat maken met koud water. Ook belangeloos maken mensen in de eerste anderhalve week al massaal gebruik van de plonskaart. Of om te laten weten dat ze wel iemand mee willen nemen het koude water in of omdat ze graag eens met iemand (een vreemde) samen dippen.
Het doet me deugd.
Want als je een krant openslaat ga je nog denken dat de meerderheid van de mensen niet deugt.
Ik denk terug aan een reclame voor een verzekering een tijdje terug.
Daarin werd gezegd dat niemand wil betalen voor iets dat ie niet gebruikt. Dus ik kon met een gerust hart aanvinken dat ik me niet wilde verzekeren voor extra kraamhulp bij zwangerschapsproblemen, want de kans dat ik zwanger word is even groot als de kans dat Hugo de Jonge volgende week de Elfstedentocht wint.
Dat een verzekeraar op die manier adverteert, vond ik nogal vreemd. Want verzekeren is toch juist dat je betaalt voor iets waar je hoopt geen gebruik van te maken? We stoppen allemaal wat geld in een potje en de pechvogel krijgt dat potje. Dus als mijn zwangere buurvrouw een problematische bevalling heeft en wat extra zorg nodig heeft, krijgt zij het potje en als ik van mijn fiets val, krijg ik het potje.
Ik kon het niet laten om bij vrienden en vriendinnen na te vragen wat zij van die slogan vonden. De meesten vonden dat ik weer rare kronkels had in mijn hoofd. Natuurlijk wil je niet betalen voor iets dat je niet gebruikt.
Als zelfs verzekeren al geen gezamenlijkheid meer is, wat blijft er dan nog over?
Wat doen we voor een ander? Sportclubs worstelen met het vinden van vrijwilligers en onze eigen kinderen brengen we van jongs af aan naar de crèche en onze ouders stoppen we in een verzorgingshuis (hypothetisch dan, want mijn vader zit sinds kort op Strava en mijn moeder heeft net een zware hoepel gekocht om te trainen).
Waarom niet wat meer samen en voor elkaar?
Toen kreeg ik een mailtje van mijn oom. Normaal ging ie met een collectebus langs de deur, maar dat kan niet met corona. Dus hij had bij de hersenstichting een online collectebus aangemaakt.
Het ontroert me. Dat hij andere jaren in het donker en de miezerregen met een collectebus op pad ging om geld op te halen voor de hersenstichting en dat hij nu de moeite neemt om een account aan te maken en vrienden en familie te mailen. Daar heeft ie zelf nul belang bij. Maar hij doet het toch. Voor zijn broer en alle andere mensen. Ik vraag me af hoe hij denkt over verzekeren.
Diezelfde middag sta ik bij de Dirk van de Broek in de rij
Een oude dame met haar mondkapje net ónder haar mond moet € 28,40 afrekenen. Soep uit blik, witbrood, wc-papier, tomaten, ham, melk, groot stuk kaas, twee varkenshaasjes, aardappelkroketjes en andijvie uit de diepvries.
Na een greep in haar tasje kijkt ze verschikt op. Eerst naar de caissière, dan naar de rij achter zich.
Tegen beter weten in, kijkt ze nog een keer in haar tasje.
Maar ze is haar portemonnee vergeten. Oh wat stom, sorry, sorry, excuus.
‘Mevrouw, mag ik uw boodschappen betalen?’ een vrouw achter haar trekt haar portemonnee al tevoorschijn. Boven haar mondkapje zie ik twee pretoogjes glunderen.
De oude dame ging niet meteen akkoord, maar na wat dwang en aardige woorden betaalde de vrouw voor mij, de boodschappen van de dame voor haar.
Ik sloeg het alleen maar gade en kreeg er ook een goed gevoel van. Lekker, er zijn mensen die deugen.
Koen, ik wilde je even laten weten dat ik vandaag de eerste heb meegenomen bij mij voor de deur in de vaart. Het was onwijs leuk! Volgende week gaan we weer.
Van iemand die zijn naam op de plonskaart had achtergelaten en met iemand de vaart in ging.
Er zijn mensen die deugen en zomaar iets doen voor een ander.
Misschien wel de meeste mensen.
Mooi verhaal Koen. Er zijn gelukkig heel veel goede mensen. Dat voorbeeld van je oom vindt ik ook mooi. Zelf probeer ik ook wat geld bij elkaar te regelen voor de ziekte ALS maar moet daar toch ook eerlijk bij bekennen dat het een combi is van sporten en daarbij wat aandacht geven. Nog steeds niet ’s avonds langs de huizen met een collecte bus.
Ga zo door
Wat een mooi, fijn en hoopvol verhaal. Ik kan me hier helemaal in vinden!!!
Helemaal eens Koen. Mooi geschreven. Fijn om te lezen!
Dank voor je aardige reactie Wilma!
Dankjewel Koen voor de positieve blik. Wat je aandacht geeft groeit en als we de mooie kanten van de ander zien kunnen die nog groter worden. Heerlijk!
Als je dagelijks het nieuws volgt lijkt het inderdaad allemaal kommer en kwel. Je aanzet voor meer positivisme en “klein gebaar, groot plezier” vind ik derhalve een mooi initiatief. Die plonskaart is een mooi voorbeeld ervan. Trouwens, wist je dat Hugo de Jonge heel goed kan schaatsen?
Ha Arnold, dat Hugo de Jonge heel goed kan schaatsen, wist ik niet. En toen ik het blog schreef wist ik ook niet dat ineens een paar dagen achter elkaar – 10 graden zou worden. Dus die vergelijking neem ik maar terug 😉
en jeetje, wat een hoop mensen zijn er ineens op de plonskaart!
Haha, ja mooi hè?
Helemaal eens. Goed boek ook trouwens. Vandaag rende een jongen naar de bus, in de regen, en de bus reed weg terwijl hij net aan kwam rennen. Ik heb de jongen een lift gegeven zodat ie toch op tijd was voor zn werk. Mijn mentor noemt het “random acts of kindness”. Zou een geweldige challenge zijn voor een maand Koen- elke dag een random act of kindness doen. Word je heel creatief van en ik denk dat het super zou zijn om te delen en elkaar te inspireren.
Hier alvast een paar ideeën, wie heeft er nog meer?
Een kaartje naar oma, omdat ze is gevallen met de hoepel.
De helft van je stamppot naar de overbuurvrouw die je hoorde schreeuwen tegen de kids- omdat ze het niet meer trok.
de twee tienerdochters van je zus nodig je een avondje bij jou uit om Harry Potter te kijken met chips en cola, zodat je zus en haar man even bij kunnen komen van 24/7 kinderen
oppassen terwijl het eigenlijk de beurt is van je ex, omdat hij echt niet uitkomt met je werk.
Hardlopen met een vuilniszak mee zodat je eindelijk dat mcdonalds afval op kunt ruimen.
Appelflappen bakken voor de kinderen.
Luid zingend door de straat fietsen in de regen, zodat iedereen die jou ziet moet lachen en de wereld ineens weer een graadje positiever ziet
De kinderen naar de eerste schooldag een zak sinaasappels meegeven voor de juf, gewoon om haar te laten weten dat je het snapt dat het spannend is, en met haar meevoelt.
Een uurtje rust pakken maandag ochtend en met een kop koffie of thee genieten van de stilte in huis (das een random act of kindness naar jezelf)
Een bedank brief maken en sturen naar een persoon in je leven die heel veel invloed heeft gehad op je en die je nog steeds dankbaar bent
Schrijf je geliefde weer eens een liefdesbrief.
Verstop een briefje met “ik hou van jou” erop zodat je kind m onverwachts vindt
Neem een doosje bonbons mee voor de buurvrouw, gewoon zomaar
koop een bos tulpen, rozen of gerbera’s en stop ze een voor een bij een aantal auto’s onder de ruitenwisser
spreek een lief whatsapp berichtje in voor iemand omdat je hem of haar mist
Die vriendin die bij de gemeente werkt en zich drie keer in de rondte werkt- zing een liedje voor haar op haar voicemail
Ps 17 feb is random act of kindness day
Heel leuk om te lezen. Top.
Zet je aan het denken wat kan ik er mee?
Kleine aanzet met soms grote gevolgen.
Is inderdaad een leuk/goed idee om een maand mee te vullen in het sportrusten programma.
Ik doe mee.
Groeten Bram
Gaan we doen! Dat wordt een mooie maand. Nu al zin in.
Dag Koen,
Leuk om je op de positieve kant van de mens te richten. Want die is inderdaad meer aanwezig dan mensen met een slechte kant.
Ik kan mij alleen niet aan de indruk onttrekken dat je je hebt laten inspireren door Rutger Bregman’s boek “De meeste mensen deugen”.
Het had bij mij beter over gekomen als je hiernaar had verwezen.
Overigens een fantastisch boek, die op een zeer verhelderende wijze aantoont dat de meeste mensen inderdaad deugen.
Fijn dat je het ook zo ziet!
Hartelijke groet
Jozua
Ha Jozua, de titel heb ik natuurlijk gepikt van Bregman. Het boek heb ik niet gelezen (ik lees eerlijk gezegd weinig non-fictie) maar dat boek is zo bekend, dat ik het wel grappig vond om zijn titel te lenen om hier ook aandacht voor te vragen.
Ik kan het je aanraden Koen! erg de moeite waard.
succes verder!
hartelijke groet
Het lees als een roman, je gaat er als een speer door heen. Beste boek van 2020 wat mij betreft, vanwege het positieve mensbeeld.
Mooie woorden, Koen. Ik denk er precies zo over.
Dank! Gelukkig zijn er veel goeie mensen.
Ja, misschien wel de meeste mensen maar dit soort nieuws lees je zelden..
Behalve in jouw blog dan 😀
Ode aan positief nieuws!
Gerdy haar idee hardlopen (of wandelen voeg ik er aan toe) oftewel ploggen of plandelen wil ik van harte aanbevelen! En zeker voor sportieve mensen die heel graag de natuur ingaan.
Zelf ben ik begonnen met een grote schoonmaak van de straat waar ik aan woon (aan de rand van de stad tot polderachtig naar een dorp toe.
Ik heb al zoveel leuke en fijne reacties gehad en waardering van mensen!
Het is een weg waar veel mensen voor hun plezier wandelen en hardlopen maar ook een doorgaande route naar werk en school.
Vandaag zag ik een hele groep vinkjes, een paar hazen achter elkaar aan rennend over het land en een troepje meesjes heel vrolijk dartel bezig in een boom. Voor mij waren dit de bedankjes van de natuur!
Daarom kijk ik misschien wel erg graag jeugdjournaal. Ze maken erge dingen net iets minder erg en het leukste is afsluiten met een stuk positiviteit