Zeg jij het wel eens?

In het boek De jongen, de mol, de vos en het paard wemelt het van de mooie quotes. Charlie Mackesy heeft een pareltje van een boek geschreven en één van zijn quotes heb ik als herinnering in mijn dagboek (Leuchtturm) gezet.

Zijn quotes kleedt Mackesy aan met mooie tekeningen.

Mijn favoriet is een tekening dat een jongen (de jongen) op een tak in een boom zit. Zijn benen bungelen naar beneden en met zijn handen steunt hij op de dikke tak. Naast hem zit een mol (de mol).

‘Wat zou succes zijn?’ vroeg de jongen.

‘Liefhebben,’ antwoordde de mol.

Met regelmaat sla ik het boek open op een willekeurige bladzijde:

‘Thuis is niet altijd een plek, hè?’

Of:

‘De vos zegt eigenlijk nooit iets,’ fluisterde de jongen.

‘Nee. En het is heerlijk om hem bij ons te hebben,’ zei het paard.

Zo sloeg ik gisteren het boek ook weer open op een willekeurige bladzijde. De quote die ik las raakte me. Eerder had ik een gesprek met Klaas B. over partners en dingen samen doen. Klaas lanceerde samen met zijn lief Alexandra de Vliegende Start. Op 2 januari begonnen ze met een cluppie enthousiastelingen met plantaardig eten en meer bewegen. Samen in een Facebookgroep en dan op een veilige online plek ervaringen delen en elkaar motiveren. Het werkt goed. Veel mensen hebben zich aangemeld en ze zijn erg enthousiast.

Met het Sportrusten lidmaatschap doen we hetzelfde. We motiveren elkaar om ademhalingsoefeningen te doen, om te leren trainen met een hartslagmeter, om koud te douchen, om iets te doen wat we eigenlijk niet durven en om gezond te eten en af en toe lekker ver te rennen.

Waarom slaat het zo goed aan? vroeg ik Klaas

‘Er zijn veel mensen die weleens iets nieuws willen proberen. Geen alcohol drinken of plantaardig eten bijvoorbeeld. Maar als je partner het helemaal niet ziet zitten omdat hij/zij gewoon zijn/haar biertje wil met een biefstuk, dan kan je het thuis wel moeilijk hebben. Ik sprak gisteren nog een vrouw die graag vegetarisch eet maar haar man vindt het helemaal niets, dus eet ze toch maar vlees. Om de goede vrede te bewaren.’

We praatten wat over partners en gewoontes. Hoe zonde het is als iemand plantaardig wil eten (of mediteren, hardlopen, de televisie de deur uit, periodiek vasten, koud douchen, vroeg opstaan etc.) maar dat niet doet om bedenkelijke blikken van thuis vóór te zijn.

Terwijl een gewoonte aanpassen en iets doen waar je hart ligt, vaak een hele serie veranderingen en mooie ontmoetingen in gang zet.

Maar goed. Ik sloeg dus het fijne boek van Mackesy open na dit gesprek met Klaas.

Stel dat we wat vaker help zeggen en dat er dan mensen zijn die komen helpen. Mooi is dat. Zeg jij het wel eens: help?

Anne Koot helpt haar leuke man in ieder geval wél

Ze stuurde een mailtje om haar man te verrassen met een blog (dit blog). Het blog heet de De gloed en de liefde spat ervan af. En het is een mooi voorbeeld hoe we elkaar kunnen helpen. Soms door een motiverend zinnetje, soms door even los te laten en soms door zelf een voorbeeld te geven en gewoon te doen.

De gloed

Daar ga je, dampend van het zweet stap je het koude water in. Heel rustig en met beleid, niet zoals ik het kende van de nieuwjaarsduik in de zee waarbij iedereen massaal gaat rennen. Nee rustig, stap voor stap. Je lijkt de kou niet eens te voelen. Als ik je dit ritueel zie uitvoeren tijdens je hardloopsessies ben ik trots op je. Het liefst wil ik iedere voorbijganger, die nog niet met zijn mond open naar je staart, op je wijzen. Hallo mensen! dat is mijn man en de vader van mijn twee kinderen.

Eerlijk is eerlijk, voor ik kon genieten van dit beeld moest ik wennen en vond ik het maar eng zo in dat koude water. Voor je wegging zei ik dan ook vaak:’pas je op? Ga je niet alleen? Hoe laat ben je precies terug?’. En nog steeds wijzen de verbaasde voorbijgangers mij op het feit dat je knettergek moet zijn. Maar niets is minder waar weet ik inmiddels.

Want kennen jullie dé gloed? Die gloed die jullie dompelaars voelen, maar die wij als buitenstaanders zien? Als je thuis komt na een run-dip-run rondje zie ik het meteen. Je bent vol energie, je hebt rode wangen en je straalt rust uit. De gloed, dus!

Dus hup, loop jij maar op blote voeten, duik jij maar in de gracht en doe jij maar vreemde ademhalingsoefeningen. Want ons hele gezin lift mee op jouw gloed. Je bent een inspiratie voor mij en de kinderen en bovenal sterk en energiek, zelfs na onze zoveelste feest nacht met onze nachtbrakers.

(Dank voor het delen Anne, op naar inspiratie)