Wat iedereen met een verslaving moet weten
Alcohol.
Gokken.
Roken.
Porno.
Cocaïne.
Heroïne.
GHB.
Gamen.
Er zijn nogal wat verslavingen.
Je kunt ook eindeloos op Instagram zitten, series blijven kijken als je eigenlijk naar bed moet/wil of om de haverklap een handje paaseitjes eten.
Mijn goede vriend/collega/trainer/mede-mediteerder Klaas Boomsma krijgt geregeld te horen dat hij de ene verslaving heeft ingeruild voor een andere verslaving. Na jaren van drank-, speed- en cocaïnegebruik lukte het tien jaar geleden om de drank en drugs te laten staan.
In een afkickkliniek in Zuid-Afrika zag hij buiten de poorten van de kliniek mensen hardlopen op het strand. Dat wil ik ook – dacht Klaas en hij kreeg toestemming. ’s Ochtends heel vroeg – als de slijter nog dicht was – mocht hij naar buiten. Er werd een piepklein zaadje geplant in een hoekje van zijn hart en nu, jaren later doet de boomlange Klaas niets liever dan rennen. Hij traint van marathon naar marathon en maakt weken van meer dan 100 kilometer.
Je hebt een drankverslaving ingeruild voor een loopverslaving – hoort hij dan.
Het is een opmerking waar Klaas uiterlijk altijd rustig op reageert, maar van binnen kookt er dan wat.
‘Mensen die dat zeggen weten niet wat verslaving écht is,’ zegt ie dan, ‘in mijn periode als verslaafde was mijn leven vol gevoel van schaamte en schuld. Mijn leven was gitzwart en eenzaam en ik laveerde tussen een gevoel van verdoving en neerslachtigheid. Hardlopen is het tegenovergestelde van deze eenzame, zwarte periode. Er is geen schaamte of schuldgevoel. Het is licht, er is gedeelde vreugde.’
Wat is de definitie van verslaving?
Over de vraag wanneer iets een verslaving is of wanneer slechts een (slechte) gewoonte, kun je uren discussiëren. Eigenlijk is dat niet zo interessant. De gemene deler van elke verslaving is een verlangen om pijnlijke of negatieve aspecten van je leven te ontvluchten of te verdoezelen. Een negatief aspect kan iets tamelijks onschuldigs zijn als verveling, maar ook een heftig trauma van een onveilige jeugd.
Na een paar biertjes praat je makkelijker en na een lijn cocaïne ben je zelfverzekerder. Tijdens het gokken ben je tijdelijk niet aan het piekeren over je geldzorgen en na een joint voel je even ontspanning. Heerlijk om even niet opgescheept te zitten met je problemen en met jezelf.
De neiging om negatieve aspecten te ontvluchten en te verdoezelen, delen verslaafden met 99,9 procent van alle mensen.
Op de vraag: ‘Ben je een goed mens en leidt je een goed leven?’ zijn maar weinig mensen die zeggen: ‘Ja, ik ben een geweldig leuk mens en ik doe het goed.’
Het gros van de mensen vindt zichzelf saai/laf/talentloos/een slechte ouder/een stomme partner/lui/ontoereikend/te ongeduldig/ te snel boos en/of lelijk en ongedisciplineerd.
Nou ja, ik ben in ieder geval geen slechte ouder, denkt nu degene zonder kinderen.
Daar begint het verdoezelen al 😉
De kunst is om niet te streng voor jezelf te zijn, je bent goed.
Dat is wat iedere verslaafde moet weten
Ik heb geen tips voor mensen met een verslaving*, maar er is wel iets dat betekenisvol is om te weten als je verslaafd bent.
Je bent een goed mens.
Je bent een goed mens.
JE BENT EEN GOED MENS.
JE BENT EEN GOED MENS.
Je hang naar drank, gokken of drugs is begrijpelijk. Je gebruik geeft je tijdelijk een goed gevoel; iedereen wil zich (af en toe) goed voelen. Voel je vooral niet schuldig of een sukkel als je gebruikt, jij bent je verslaving niet. Je bent veel meer. Er zijn vast duizend manieren om van een verslaving af te komen en 999 manieren om weer terug te vallen in de verslaving. Maar één ding blijft hetzelfde: je hoeft het niet alleen te doen.
De tweestrijd tussen je dwanggedachten en je machteloosheid tegenover die dwanggedachten en anderzijds de negatieve gevoelens over jezelf, je gevoel van zwakte, van schuld, van mislukking, is een onprettig gevoel, en er is ogenschijnlijk maar één weg uit: toegeven aan je dwanggedachten en de verlangens. Zo wordt de paradox van de verslaving zichtbaar: uiteindelijk gebruik je als verslaafde telkens weer je middel, of verricht je telkens weer je dwangmatige handeling, om jezelf niet verslaafd te voelen**.
Kijk naar je eigen verslaving met een open blik en zonder veroordeling. Kijk hoe je zelf de beknelling creëert door de manier waarop je eraan probeert te ontsnappen. Kijk goed, zonder veroordeling, en zie wat een merkwaardige valstrik die verslaving is.
Het is complex.
Maar als het lukt en je ruilt verdoofde vrijdagavonden in voor heerlijke zaterdagochtenden, dan weet je dat je leeft.
Je bent een goed mens (maar dat was je al).
Enne: verslaafd of niet, in april doen we met Sportrusten een maand alcoholvrij. Doe je mee?
*Het boek Ren voor je leven van Klaas is wel een tip
**Uit De verslaving voorbij van Jan Geurtz
Supertof dankjewel 🙏🏼
Graag gedaan Ariadne, jij bedankt voor je aardige reactie!
Mooi. Ja, we doen het allemaal. Ik lees idioot veel boeken, om mijn doemgedachten te ontvluchten. Sad. Very sad 😉 Maar ook weer niet. Alcohol is erger, en ik doe niemand kwaad.
(Alcohol drink ik nauwelijks, nee.)
Jan Geurtz heeft ook een mooi boek geschreven over verslaafd aan denken en zo heet het ook geloof ik.
Ode aan minder drinken en minder denken 😉
Hier weer de bevestiging van wat ik vanmiddag in het clubhuis zag Koen.
Positieve mensen ( Klaas,Mark,Eline en Koen) Die met hardlopen bezig zijn en daaraan gekoppeld een gelukkig en uitgebalanceerd leven.
Door hardlopen en een gezonde levensinstelling kunnen wij mensen ook de minder leuken zaken in het leven beter aan!
Dank voor jullie inspiratie van vanmiddag en jouw adviezen als trainer Klaas, ik zal met meer plezier en sneller dan ooit gaan lopen ….
Met mijn “ hardloop verslaving” 😉
Diepe buiging
Gelijkmoedig voorwaarts.
Geen verslaafde maar verdoezel wel mijn bore-out. Hardlopen geeft structuur en gelukshormonen, waardoor ik iedere keer als ik mezelf naar buiten heb gesleept na afloop me een heldin voel.
‘Je bent een goed mens’
Deze doet het goed. Deze neem ik mee onderweg.
Mooi om de reacties te lezen, dankjewel voor de blog.
Dank voor je mooie reactie, mooi mens!
Geniet het lopen, heldin. En is er zicht op verandering, om uit je bore-out te komen?
Wat lief dat je dat vraagt! Het sportrustenprogramma helpt enorm.
Het zijn overzichtelijke afstanden, het geeft structuur en dus ritme. Plus; het hardlopen geeft je tijdens het lopen een Boost qua adrenaline en na afloop een gevoel van trots dat je het hebt gedaan. Zeker na tegenzin om van de bank af te komen en om te beginnen.
Zicht op verandering gaat gestaag, beetje bij beetje. Misschien vergelijkbaar met het trainen voor een Marathon 😉
Dankjewel voor dit programma. Ik raad het iedereen aan.
Dat is goed nieuws Laura, gelijkmoedig voorwaarts.
Hartverwarmende, terechte en goed beschreven blog, Koen. Doorgestuurd naar diverse mensen die deze boodschap nodig hebben. En ikzelf, kon hem ook wel horen. Oké, oké, ik ga rennen weer opbouwen. Lezen over rennen doet rennen. Zeker ook geïnspireerd door Philippe’s verhaal. Dank!
Dank voor je aardige reactie en geniet het lopen Marcella!
Ik wou dat ik 13 jaar geleden ook gestopt was met roken. Maar niet drinken vond ik wel genoeg. Helaas, helaas. Pas 10 jaar later, corona was er net, ook gestopt met roken en toen pas de bevrijding van het hardlopen ervaren. Wat een geluk dat ik dat toch nog (ben inmiddels 60) ervaar. Elke dag weer de vrijheid in de kop, de meters die voorbij glijden, de lucht, regen, sneeuw, storm. Er zal gelopen worden. De ene dag wat verder, de andere dag alleen even snel de kop vrijmaken. (Herstel is minstens zo belangrijk)
Het lost heus niet alles op. Het leven blijft kut (klimaatverandering en meer moedeloze ongein) Maar één ding weet ik elke dag weer zeker: als ik terugkom van het lopen voel ik me beter. En zo gaat het nu al 3 jaar.
Ik ren, dus ik ben!
Mooi!
Hoe is het gelukt om te stoppen met drinken en met roken Philippe?
Gestopt met drinken mbo baclofen. Google er maar eens op. Voor mij echt een wondermiddel. Gestopt met roken door het vooruitzicht van zwaarlijvige rokers op de IC ten tijde van corona. Stoppen met drinken was een makkie vergeleken met roken. Maar gelukkig had ik het hardlopen als stok achter de deur.
Nu alleen nog de marathon onder de 4 uur en dan kan ik tot het einde der dagen rustig mijn rondjes blijven lopen.
Prachtig verhaal Phillipe!
Mag ik nog een mogelijkheid toevoegen?
Nu alleen nog de marathon onder *5* uur, of 6… Of 7… 😉
En dán kun je tot het einde der dagen… etc.
Ik ren, dus ik ben
Dank voor je reactie Philippe, baclofen heb ik meer goede verhalen over gehoord. Op naar een mooie marathon!