Ik ben dol op koekjes.

Of eigenlijk koeken.

Vooral gevulde koeken.

Ik sport veel en een beetje snoepen kan bij mij geen kwaad.

Mijn gewicht is prima.

Maar bij het voorlezen val ik soms eerder in slaap dan mijn zoontje. Op andere dagen stap ik fit en energiek uit bed na Pluk van de Petteflet. Waarom? Daar stond ik tot voor kort nooit bij stil. Tot Antoine Flori mij leerde dat het de gevulde koek is die ervoor zorgt dat ik in slaap val.

Suikerdip

Natuurlijk weet ik allang dat suiker niet goed is. Maar dat een gevulde koek er écht voor zorgt dat ik in slaap val vind ik schokkend. Flori legt uit wat er gebeurt als ik suiker eet – of preciezer: geraffineerde suiker. De suiker komt binnen een paar minuten in mijn bloed, mijn suikerspiegel stijgt en dat geeft energie. Als er een overschot aan suiker is geeft de alvleesklier een dot extra insuline om de suikers op te laten nemen door lichaamscellen. Nu zakt de bloedsuikerspiegel in korte tijd weer flink door het werk van de insuline en dat is mijn dip in energie. Ben ik druk bezig of aan het werk dan merk ik die dip niet echt. Maar als ik na het avondeten even rustig ga liggen om voor te lezen val ik in slaap.

William Cortvriendt legt het in zijn boek Lichter netjes uit.

Geen suiker = geen dip

Ik neem de proef op de som en eet een week lang nauwelijks suiker. En inderdaad: ik val de hele week niet in slaap tijdens het voorlezen. Dan eet ik, als test, op dag 8 een grote gevulde koek om 16:15 uur. Nu ik er op let merk ik al om 16:45 dat ik minder geconcentreerd ben dan normaal. In plaats van een mail te beantwoorden betrap ik mezelf erop dat ik hem na lezing weer als ongelezen aanvink in plaats van hem te verwerken. En bij het voorlezen om 19:30 (tussendoor nog gewoon gegeten) val ik in slaap.

Suiker en concentratie

Nu ik er op ga letten merk ik dat suikers grote invloed hebben op mijn concentratie en creativiteit. Op een dag dat ik veel suikers eet lees ik ’s avonds geen boek, verlies ik met Scrabble, gaat hardlopen minder lekker en gaat een blog schrijven maar moeizaam. Is het waar dat de suikerdip zoveel invloed heeft op mijn brein? Stans van der Poel zegt van wel: ‘Je brein herkent alleen de energiesnelle suikers als brandstof, dus als die waarde zakt komt je brein als eerst in de problemen. Geraffineerde suiker is gif voor je brein’

Hmmmmm, hoe zat dat ook alweer met de brandstoffen suikers en vetten?

Grofweg hebben we twee brandstoffen: energiezuinige vetten en energiesnelle suikers. Een gezond lichaam geeft in rust de voorrang aan het verbranden van vetten. En dat is mooi, want van energiezuinige vetten hebben we genoeg energie voor weken. Van energiesnelle suikers hebben we veel minder voorraden. Die spreken we aan als we intensief gaan hardlopen.

Twee uitzonderingen:

1. Ons brein spreekt ook in rust al energiesnelle suikers aan.
2. Door het eten van geraffineerde suikers schiet ons lichaam ook in de suikerverbranding in rust.

Dit kost onnodige energie en ons brein heeft daar het meeste last van omdat alleen ons brein enkel functioneert op deze suikers.

Eigenlijk is het dus heel simpel. Van energiezuinige vetten heb ik meer dan genoeg, dus ik moet er voor zorgen dat ik die brandstof zoveel mogelijk aanspreek. Dan krijg ik ook geen dip. Dus wil je verzekerd zijn van voldoende energie om na het werk nog een rondje hard te lopen, eet dan vijgen en wat noten in plaats van een gevulde koek.

Deel dit artikel

Facebook

Twitter

Linkedin