Marathon du Mont Blanc: wat was het mooiste?

Zondag liep ik de Marathon du Mont Blanc.

42 kilometer en 2500 hoogtemeters.

Polar stond aan de start met een bonte verzameling lopers uit heel Europa. Ik was uitgenodigd om de zaterdag vóór de marathon een run-dip-run te doen. Samen met Zweedse ultraloopster Mimmi Kotka namen we een groep mee de Arveyron in, een rivier met smeltwater direct van de gletsjer.

Als Fins bedrijf is Polar al sinds de oprichting in 1977 bekend met de voordelen van koudetraining. De Nederlandse en Belgische tak van Polar vindt het mooi om de effecten van kou ook in andere Europese landen meer onder de aandacht te brengen.

Een uitleg van een minuut of tien op de oever, in het zonnetje. Met twee voordelen voor hardlopers probeer ik de groep zover te krijgen om met me mee te gaan:

1. Iedere loper komt bij een wedstrijd (zeker een ultra in de Alpen) op een punt dat het oncomfortabel wordt: zere bovenbenen, een blaar, pijn in je kuit of vermoeidheid. Of gedachten over de volgende berg of hoe ver het nog is. Op het moment dat er discomfort komt en bijbehorende negatieve gedachten is het goed om de gedachten te laten voor wat ze zijn en te focussen op het nu. De eerstvolgende stap of een ademhaling. Dat is goed te oefenen met heftige kou. De fysieke discomfort is zo groot en de aanslag op je stress-systeem is zo groot, dat het een krachtige oefening is om bewust heel rustig te ademen.
2. Tweede voordeel voor lopers is tijdens een blessure. Als loper is niets zo frustrerend als een blessure. Zeker als het je vak is en je levensvreugde. Dan is het echter geruststellend om te weten dat je het vuurtje in jezelf en de vreugdevolle poel van positiviteit ook op een andere manier kunt aanwakkeren dan met hardlopen. 2 minuten in een ijskoude rivier doet dan wonderen. Geblesseerd? Als je partner gek wordt van je chagrijn, spring even de rivier in. Lekker voor jezelf, fijn voor je partner – herkenbaar gegrinnik.

Het was een mooi beeld: trail-lopers toch wel wat gewend, 2 minuten buiten hun comfortzone in het ijskoude smeltwater. Eerst happend naar adem, maar als snel ontspannen en met focus.

De kou is een intense, beangstigende, eerlijke en mooie kracht

Na de dip in de rivier liepen we terug naar Chamonix. Lachend. Ontspannen. Op naar een bakkie koffie.

De marathon zelf was een feestje. Daarover volgt nog een uitgebreider verslag. Mijn enkel heeft het gelukkig goed gehouden, na dik zeven uur had ik de marathon met 2500 hoogtemeters bedwongen.

Maar het mooiste vond ik toch: voorbij het denken, nederig ten opzichte van bergen en kou in bijzonder gezelschap genieten van de natuur. Merci Polar!

Gelijkmoedig voorwaarts.

Fotocredits: Polar