Verlangen naar een loopje in ouderwets sukkeltempo

Niet verder dan 12k

Nog steeds ben ik niet helemaal gewend aan dat ‘rare’ schema van Stans van der Poel. Ik houd me er stipt aan, maar dat betekent wel dat ik sinds de halve marathon van Egmond niet verder heb gelopen dan 12 kilometer. En het is jaren geleden dat ik in een hele maand niet minstens een rustige lange duurloop van twintig kilometer of meer deed.

Kort maar krachtig

Wat inmiddels wel vertrouwd begint te voelen is de intensiteit van de trainingen. De korte met hoge hartslag zijn erg zwaar, maar juist bij de trainingen van 10 of 12 kilometer die met een iets lagere hartslag moeten (of is het mogen?) merk ik de vooruitgang. Ik loop hoe dan ook al mijn trainingskilometers in 4.45 of minder tegenwoordig, en noteerde bij de laatste training over 5 kilometer zelfs maar 4.03 per kilometer. Vroeger zou ik gezegd hebben: dat is geen training, een 5 kilometerloop in 20.15…

Doordat ik zoveel mogelijk dezelfde routes loop kan ik ook vergelijken. En ik zie dat ik sneller begin te lopen bij dezelfde hartslag. Dat is vrij zeker het beoogde trainingseffect.

Verlangen naar een loopje in ouderwets sukkeltempo

Verlangen naar een loopje in ouderwets sukkeltempo

Het grote voordeel van deze aanpak is nu al de enorme tijdswinst die het oplevert: ik train amper drie uur per week, waar het altijd minstens vijf uur was in de aanloop naar een marathon. Wat niet verandert is, is de vermoeidheid: ook al zit er weinig trainingstijd in het schema, door de intensiteit voel ik me net zo moe als in de periodes dat ik tussen 70 en 80 kilometer liep, op weg naar een marathon. Het is niet eens dat ik door vermoeidheid tegen trainingen op zie, maar het verlangen naar een loopje in ouderwets sukkeltempo is groot. Het idee om een minuut per kilometer langzamer te gaan trainen is al niet goed voorstelbaar meer. Dat ik al die jaren zo langzaam heb gelopen in de training.

En de laatste 30k dan?

Dat neemt niet weg dat ik er voor mijn gevoel nog lang niet ben. Ook al loop ik nu moeiteloos een snelle tien of twaalf kilometer, de marathon is nog altijd dertig kilometer langer. En hoe mijn toegenomen inhoud op relatief korte afstanden zich moet gaan vertalen in een snelle marathon is me nog altijd een raadsel. Hoe dichter de datum van de Boston marathon nadert, hoe meer ik twijfel aan de mogelijkheid daar onder 3.15 uur te lopen. Maar misschien zijn dat ook al wel de eerste verschijnselen van een gezonde wedstrijdspanning. Op dit moment is 20 april gelukkig nog best ver weg…

Meer weten over het geheimzinnige schema van 14K?

Bram Bakker (1963) is psychiater, publicist en marathonloper. Hij publiceerde spraakmakende boeken als Blijf Beter, Verademing en Running Therapie , en hij schrijft opiniestukken op de website van de Volkskrant. Bram wordt veelvuldig door uiteenlopende media gevraagd naar zijn mening over vakgerelateerde kwesties in de actualiteit. Waarom? Door zijn brede en integrale kijk op de mens en haar gezondheid én door zijn begrijpelijke taalgebruik over complexe gezondheidsvraagstukken.