Ode aan marathon Terschelling

Vrijdagavond meldden we ons in Harlingen, op het schip De Ambulant. Maandagmiddag varen we de haven van Harlingen weer binnen. Een weekendje Terschelling waarin we avonturen beleven, voor pampus liggen én opladen.

Zondag was de Berenloop; een marathon op Terschelling. Ik dacht: daar ga je met de veerboot naartoe en dan moeten we een huisje huren. Maar boegbeeld Victor Plomp en schipper Jouke van der Meulen doen het anders. We stappen in Harlingen op een schip met 26 slaapplekken en zeilen naar Terschelling.

Het is een bont gezelschap, de jongsten zijn nog geen zestien en de oudste is boven de zeventig. De meesten lopen de halve marathon, Charlie en ik doen de hele marathon en een plukkie is mee voor support, Skull King, goede gesprekken en een massage waar nodig.

Na een nachtje op het schip in Harlingen, varen we zaterdagochtend naar de startlocatie van de Berenloop. De overtocht van Harlingen naar het middelste Waddeneiland duurt zes uur. Weinig wind, stroom tegen. De haven uit moeten we even aan de bak, maar op zee is het rustig en als alle zeilen gehesen zijn, is er tijd voor een praatje.

Hoofdbewoners hebben het over Trump, Wilders en ongeregeldheden in Amsterdam. Lijfbewoners praten bij over familieopstellingen, halve marathonvorm en ademhalingsoefeningen. En natuurbewoners praten over oneffenheden op het water, veranderende wolken en aantrekkende wind.

Samen zeilen, samen koken, samen afwassen: we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en we genieten op onze eigen manier, sommige in stilte, anderen druk in de weer en enthousiast.

Zaterdag om een uur of drie in middag komen we de haven binnen en we leggen aan tegen een ander schip. Voor een Amsterdammer is het al exotisch en vrolijkmakend om over twee boten naar een steiger te lopen met uitzicht over de Waddenzee aan de ene kant en de vuurtoren Brandaris aan de andere kant. Het voelt meteen als een mystieke wereld met niet alleen een eigen taal (fokkeschoot), maar ook eigen regels: in de stad loop je toch niet snel over iemands huis op weg naar de supermarkt.

Met KBoomers Eline en Charlie gaan we naar de VVV om een startnummer voor Eline te halen. Na maanden blessureleed is het ook voor Eline weer tijd om een startnummer op te spelden. Ons schip ligt drie minuten lopen van de VVV en vijf minuten lopen van de Expo. Zo noemen ze dat bij marathons; een Expo. Op Terschelling zijn het vijf marktkramen onder de vuurtoren en tussen de terrassen.

De sfeer is ontspannen.

Gemoedelijk.

Toch is het parcours van de marathon van Terschelling ruig en zwaar

Er is geen peil te trekken op je verwachte eindtijd en de meeste lopers moeten alle zeilen bijzetten om hardlopend op de finish af te stevenen. Dit jaar houdt de natuur zich gedeisd en de wind is kalm. Toch lopen maar weinig een negatieve split, want ook dit jaar is er tegenwind op de terugweg en het stuk strand is ook in het tweede deel.

De allermooiste

Mijn marathon ging meer dan verrukkelijk. Ik keek niet op mijn horloge en mijn mantra lucht, aarde, vuur, water voelde op het eiland erg toepasselijk. Het is heerlijk om niet met tijden en getallen bezig te zijn en toch lekker hard te lopen. In een paar dorpen stonden enthousiastelingen met een grote JBL-box en verder was er een prachtige afwisseling van zicht op zee, strand, bos, duinen en oude dorpskernen.

Nadat we Dazenplak hadden aangetikt in natuurreservaat Boschplaat, liep ik kilometerslang in alle rust door het bos. Ik denk dat dit stuk mijn favoriete marathonervaring is. Natuur, stilte, rust, schoonheid, de geur van de herfst en net als je moe wordt staat er wel weer iemand die iets aardigs roept.

Bij de finish stond een peloton leuke mensen me toe te juichen en een uur na de finish zaten we op de Ambulant chips te eten en een potje Skull King te spelen.

Alle lopers die waren gestart van De Ambulant, zijn ook gefinisht. Voor de één met een primeur op de halve marathon, voor anderen een bevestiging dat het lijf nog meedoet of het was een lijdensweg van jewelste maar voor iedereen is dit weekend een heerlijkheid om even uit de waan van de dag in een bad vriendelijkheid te stappen.

Berenloop: wat was je weer genieten.

Stiekem denk ik dat je mijn favoriete marathon bent, maar dat zeg ik niet te hard. Laten we dat onder ons houden.

Ps. Sippie Louwsma: van harte! 42 kudo’s en geniet lekker na.