Jongensdromen

‘Met mijn rossige baardje lijk ik ook wel een beetje op Axl Rose, toch?’ grap ik tegen de cameraman.

Het is de omgekeerde wereld.

De cameraman ís een rockster.

Die heeft fans, kan zingen én gitaar spelen.

De cameraman – die dus eigenlijk een muzikant is – lacht. Hij had kort daarvoor gezegd dat we wel een rockband leken.

We lijken een rockband.

We zijn een kwartet dat een nieuw tijdschrift maakt (als het lukt met de crowdfunding).

Hans Koeleman (jaja, dé Hans Koeleman van de Olympische Spelen én twee boeken én een theatertour), Femke Hoogland (die ken je niet, maar je kent wel het mooie tijdschrift Soigneur, en dat kwam uit haar koker), Marnix Drysdale (die ken jij ook niet, maar gek genoeg kent iedere CEO van Nederland hem wel en hij is gek van hardlopen) en ik.

En we gaan een tijdschrift maken. Mystical Miles, met als ondertitel: Wat als we verdwalen

Een tijdschrift met mooie verhalen, mooie foto’s en schitterende vormgeving. Een tijdschrift dat je nooit in één keer uitleest omdat je na twee verhalen het tijdschrift aan de kant gooit en naar buiten gaat om hard te lopen. Dus geen tijdschrift met tips om kwark te eten om je eiwitten aan te vullen, maar een tijdschrift met verhalen over trails, lopen in het donker en kampvuren, bier en mooie verhalen na het lopen.

Die mooie verhalen komen onder andere uit Finland. Daar is woeste natuur en een spectaculaire trail. Of Amerika, waar Hans Koeleman een miljard verhalen heeft liggen (bijvoorbeeld van een eigenzinnige hond op een veranda).

Maar voor hetzelfde geld komt er een mooi verhaal uit Diemen.

Want als je de wekker om 5:00 uur zet, kun je overal een avontuur beleven.

We gaan een mooi tijdschrift maken met een cluppie toppers.

En we gaan een crowdfunding doen om het eerste nummer te kunnen maken.

Dus we hadden wat foto’s nodig. Ons logo is een wolf, dus logischerwijs zijn wij de roedel.

Hans is duidelijk de leider van de roedel en Femke is de nummer twee op de rots (of staan ze bij een roedel gewoon naast elkaar?).

House of Bird was het verzamelpunt, besloot Femke.

Toplocatie.

Veel groen. Veel hout. Veel ruimte. Goed bier.

Dus het kwartet meldde zich op een donderdagmiddag in Diemen, bij House of Bird. Femke nam haar lief mee om de foto te maken. Dat is JW Roy (die ken je ook niet, maar zijn nummers van Diggy Dex en Guus Meeuwis ken je wél) en die kan niet alleen muziek maken, maar ook mooie foto’s.

In mijn jeugd droomde ik ervan om profvoetballer te worden. Romario was mijn held, Van Basten hing aan de muur en Henke Larsson was mijn voorbeeld. Jongensdromen verschuiven.

Van Basten ging van de muur, Peter Winnen verlegde de droom naar Marco Pantani en winst op Alpe d’Huez

Daarna wilde ik schrijver worden. Het liefst zoals Murakami, met romans die je bij de lurven grijpen.

Een muzikale droom heb ik nooit gehad. Op mijn 8ste zat ik huilend op mijn bed. Mijn moeder sloeg een arm om me heen:

‘Wat is er mop?’

‘Ik krijg er geen geluid uit,’ even tilde ik de trompet op, die in mijn schoot lag.

‘Dan vragen we morgen toch gewoon of je een ander instrument mag kiezen,’ mijn moeder zag dat ik nog niet getroost was, ‘en jij bent goed in voetballen. Heb je afgelopen zaterdag gescoord?’

‘Ja,’ snik.

‘Hoe vaak?’

‘Twee keer.’

Ik schoot in de lach en kroop bij mijn moeder op schoot. Die trompet kon de pot op. En elk ander instrument daarna ook.

Van (rock)bands genoot ik, dat waren geen voorbeelden.

En Pantani werd ik nooit. Net als Murakami.

Toch kwamen er wat dromen uit. Met boeken en boekpresentaties. Zo zong JW Roy samen met Peter Winnen een nummer bij de boekpresentatie van Kopwerk (samen met Aart Vierhouten, die ken je wel).

En met dit bijzondere kwartet (de roedel, the pack) komt ook een jongensdroom uit.

Vroeger las ik VI, TamTam, Donald Duck en Vogels. 

Nu gaan we een tijdschrift maken voor lopers. Avontuurlijke lopers met liefde voor mooie verhalen en mooie foto’s

En een lekker biertje.

‘Ik wil Nog niet naar huismus.’ zegt JW.

‘Doe mij een Zwaanzinnig,’ volgt Hans Koeleman.

‘Dat is andere Koekoek,’ Marnix legt de bierkaart weg.

‘Die Koekoek wil ik ook wel,’ zeg ik.

‘Nog Eendje graag,’ Femke legt de kaart weg.

Mooie foto’s, briljant goed gezelschap, flauwe grappen én een goed idee voor een nieuw tijdschrift. Net als je denkt, dit kan niet beter is er een bierkaart met verrukkelijk bier én woordgrappen met vogels.

Deze jongensdroom begint goed.

Wil jij helpen om het magazine mogelijk te maken? Hier kun je alvast een abonnement nemen (of een klein bedrag doneren).