Friesland: moaier wurdt it net

Friesland: moaier wurdt it net

Zaterdag stond ik met een startnummer op in een Friese paardenbak. Bij de manege in Harich stond ik met 250 andere lopers in de overdekte zandbak om te starten voor een trail van 24 kilometer door Gaasterland. Aanleiding waren de marathons van Londen, Berlijn, Chicago, New York, Boston en Tokio.

Deze zes grote marathons hebben namelijk een speciale medaille als je ze allemaal hebt gelopen. De afstand is ‘gewoon’ 42,195 meter, maar deze zes grote marathons hebben zich gebundeld en er een speciale uitdaging van gemaakt op precies deze marathons te lopen.

Vorig jaar vroeg mijn (loop)vriend Klaas of ik daar iets mee had? Wilde ik die zes marathons lopen?

Eigenlijk heb ik er niet zoveel mee. Om nou drie keer naar Amerika en één keer naar Japan te vliegen voor een medaille, voelt niet zo logisch. De Kustmarathon in Zeeland schijnt ook mooi te zijn, heb ik ook nog niet gelopen, antwoordde ik vorig jaar.

Na een kwartier was er idee geboren: een gouden 12-provincies-medaille voor lopers die in iedere provincie een marathon lopen en een zilveren medaille voor lopers die in alle provincies een halve marathon lopen.

Neef Mark maakte wat slims op Prorun, een kaartje die zich kleurt nadat je een provincie ‘hebt gedaan’ en er werden medailles gemaakt en op een geheime plek in de kluis gelegd.

Wat heeft dit met de manege in Harich te maken?

Lopers hebben alle tijd om de 12 provincies te doen. Je kunt er gerust zes jaar over doen: twee marathons, twee provincies per jaar. Of – als je rustiger aandoet – één marathon per jaar, dan heb je over 12 jaar je speciale medaille.

Er waren echter twee lopers, Conny Terwal en Giel Bouten, die als een razende alle mogelijke marathons liepen en vorig weekend al de 12 provincies hadden gelopen.

Dus ging ik haalde 2 medailles uit de kluis en ging naar Friesland met 2 gouden 12-provincies-medailles.

Er was ook een 24 kilometer. Dus ik vroeg Eline of ze zin had om samen 24 kilometer in Friesland te lopen.

Het was een feestje.

Vanuit de trein is Friesland vooral weilanden en koeien en nog meer weilanden en koeien.

Het parcours van de Gaasterlandtrail is echter beeldschoon en zeer gevarieerd. Natuurlijk stukjes weiland, maar veel grotere stukken bos met de kleurenpracht van de herfst en een stuk over de dijk naast het IJsselmeer. Onderweg uiterst vriendelijke verzorgingsposten (zonder bekertjes) met keuze uit chips, winegums, kaasstengels en meer zoet en zout.

150 meter voor de finish liepen we door een sloot met water tot kniehoogte, wat bij de meeste deelnemers een kwameisjesachtige grijns opriep.

Al met al: een verrukkelijke ochtend.

Conny en Giel haalden de finish en vinkten hun twaalfde provincie af, in de manege was er tomatensoep, koffie en wat zoets. De perfecte setting om na te ouwehoeren over hardlopen, (halve) marathons en trails.

Gaasterlandtrail: moaier wurdt it net, stond er op een flyer.

Gelijk hebben ze.

November en december: het zijn twee maanden waarin de meeste lopers zonder schema zitten. Geen strak regime. Voor sommige lopers een reden om lekker te lopen zonder schema, voor andere lopers een gevaar: geen doel = niet lopen.

Afgelopen weken heb ik naast de Gaasterlandtrail meer leuks gedaan.

Wellicht doe je een idee op.

Van station naar station

Het is eenvoudig en onwijs leuk: lopen van station naar station. Met Eline, Klaas en Mark liepen we van station Driebergen naar station Amersfoort. Over de Utrechtse Heuvelrug en door Den Treek, werkelijk prachtig. Moaier wurdt it net, kunnen ze ook in Den Treek zeggen, het kan weleens een gedeeld eerste plaats worden met tientallen natuurgebieden.

Vroeg lopen

Eerder liep ik met Klaas en Eline voor zessen weg om een rondje Bretten te lopen. Een doodgewoon rondje in Amsterdam West dat ik al tientallen keren liep. Maar het blijft mooi en leuk, zeker in het donker in goed gezelschap. Vroeg lopen doet iets bijzonders met je tijdsbeleving op de dag.

Run – dip – run

Zondag 29 oktober was het water in de Schinkel 12 graden Celsius: bij deze is het run-dip-run seizoen officieel geopend.

Op naar mooie loopmaanden!

Heb jij nog tips?

Over de auteur

Koen de Jong (1979) is oprichter van Sportrusten. Hij loopt hard, mediteert dagelijks en zit graag in een ijsbad.

Zijn nieuwste boek, Tem je brein, gaat over zijn favoriete onderwerp: voordelen van minder denken.

Koen schreef eerder de boeken Verademing (met Bram Bakker), De Hardlooprevolutie (met Stans van der Poel), Koud kunstje (met Wim Hof) en Tien dagen stil. Zijn werk is in meerdere landen vertaald.

Tussen 2014 en 2023 liep hij acht keer een marathon met het 14-kilometerschema. Zijn PR met dit schema is 2:42:41, maar stiekem is 'vogels kijken' zijn favoriete training.


Nieuwsbrief

Wil je wekelijks het nieuwste blog, aankondiging van webinars, meer interessante kost je mailbox? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.

*  Website URL


5 reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *