Loodzware marathon op 4 aardappels: kan dat?

Heb ik weer.

Ga ik een loodzware marathon lopen over het strand – op 4 aardappels – zijn de omstandigheden echt niet normaal zwaar.

– 5 graden Celsius.

42K windkracht 5 tegen. Uit het Noordoosten.

Maar het gaat me vandaag niet om de afstand, de ondergrond, de wind of de eindtijd. Ik wil weten of mijn koolhydraatarme dieet heeft gewerkt.

Kun je een marathon lopen op aardappels in plaats van op gels?

Ja het kan. Het ging vandaag prima.

Sterker nog; ik werd tweede.

Hoe loop je een marathon op aardappels?

s’ Ochtends in de trein heb ik vrees voor deze marathon. Ik denk aan een mail van mijn vader. Hij had het blog gelezen over mijn plan om de magische afstand te lopen zonder gels en geraffineerde suikers, maar enkel met aardappels.

Hij schreef:

Interessant. Ik dacht wel meteen aan de Col de la Croix Fry.

Da’s niet bepaald een hart onder de riem.

Want op de Col de la Croix Fry – Col in de Franse Alpen van 11 kilometer met stijgingspercentages tussen 6 en 9 procent – reed mijn vader (68) me eens op een halfuur. Ik had een hongerklop en zwalkte met 5 km/uur van links naar rechts over de weg. Op een fiets dus hè. 5 km/uur. Halverwege de klim was een dorpje waar ik bij een bakkertje een blikje cola haalde. En een blikje Orangina. En een chocoladecroissant. En nog wat zoete koekjes (voor de zekerheid).

De herinnering van mijn vader veeg ik weg uit mijn gedachten.

Ik eet immers al dik vier maanden minder koolhydraten.

En ik train minstens één keer per week op nuchtere maag.

Dus het komt vast goed.

En het verhaal van arts William Cortvriendt klinkt eigenlijk heel logisch. Door minder suiker te eten, piekt je insuline minder en zit je efficiënter in de vetverbranding.

Dus ik ga op mijn vetten lopen; mijn ontbijt was vette yoghurt met zonnebloempitten en de dag voor de marathon eet ik groenten met kip

Een aardappel gun ik mezelf voor onderweg. Dat is het meest gewone eten dat er bestaat en heeft toch wat koolhydraten.

Eerst wil ik een handje nootjes meenemen, maar na een bericht van ervaringsdeskundige en schrijfster Maaike de Vries besluit ik om voor de zekerheid ook 3 vijgen mee te nemen.

En het gaat prima.

Moet ik er wel bijzeggen dat er een lange loper voor me liep met een brede rug die me 42 kilometer lang schuin achter zich duldde. Winnaar Tim Vreeburg liep ongelooflijk hard gezien de omstandigheden. Bij de start had ik me voorgenomen om gewoon hard te starten en te kijken hoe dat uit zou pakken. Zo loop ik immers altijd een marathon en ik wilde wel een goede vergelijking met mijn aardappels. Met de snoeiharde wind en het kleine deelnemersveld (een man of 50?) werd bij de start de wielrenner in mij wakker: ik moet wel een groepje hebben om uit de wind mee te draaien. Het groepje van vijf werd door het moordende tempo van Vreeburg al snel uitgedund tot een duo. Vreeburg op kop. Ik daar 6 centimeter achter.

Bij kilometer 10, 20, 30 en 35 eet ik een krieltje met een halve vijg

Geen man met de hamer.

Een tijd van 3u31’36”.

Herinnering: over het strand, volle bak wind tegen.

Nu is natuurlijk de vraag van fanatieke lopers: had ik harder kunnen lopen met gels?

Weet ik niet.

Mijn hartslag was tien slagen lager dan bij mijn marathon in Utrecht vorig jaar.

Betekent de lagere hartslag dat ik harder had gekund? Had ik daar suiker voor nodig gehad?

Of komt de lagere hartslag door het strand? De wind? Of omdat ik efficiënter in vetverbranding loop, maar niet perse langzamer in tempo?

Geen idee. Maar ik ben dik tevreden en loop de volgende keer zeker weer op wat aardappels en vijgen

Ps 1

Bij de start komt er iemand naar me toe die wist dat ik op aardappels ging lopen.

Hij vraagt: Waarom wil je in vredesnaam een marathon lopen op aardappels. Die gelletjes zijn er toch niet voor niets? 

Al jaren heb ik een haat-liefde verhouding met massa-marathons. Soms vind ik mezelf nogal overdreven doen. Ik loop in de eerste plaats hard omdat teveel comfort mijn creativiteit verlamt. En ik word chagrijnig van zitten achter een computer als het te lang duurt. Dus na een dag stilzitten bij de verwarming met continu eten binnen handbereik, doet het me goed om een rondje te rennen. Mijn bloed stroomt, ideeën komen gang en het is goed voor mijn gemoed.

Voor ontspanning kijk ik graag vogels en voor activatie van creativiteit en energie loop ik af en toe écht hard. Mijn genen uit de comfortzone halen en de boel wakker schudden is een doel op zich. Dus eigenlijk is het niet logisch om dan zoveel mogelijk comfort te zoeken als ik ga hardlopen

Met dure hardloopschoenen met dempende zolen.

En een windjack als het waait.

En een plastic overjas bij de start als het fris is (alsof er niet genoeg plastic afval is).

En dure sporthorloges om mijn hartslag precies te meten, zodat ik niet té hard loop.

En dus ook sportgels.

Vandaar dat ik dit experiment met beide handen aangreep. Wellicht loop ik ook nog wel eens een marathon op blote voeten.

Ps 2

Neef Mark vroeg:

Waar laat je die aardappels in vredesnaam?

Nou gewoon in de grote zakken van mijn lange sportbroek.

Over de auteur

Ademhaling is mijn favoriete onderwerp. Hardlopen en kou staan gedeeld tweede. Over deze onderwerpen schreef ik 10 boeken en ik leid ademcoaches en koucoaches op. Mijn favoriete ademhalingsoefening is anapana en run-dip-run is mijn favoriete training.

Koen de Jong