Marathonrevolutie zaait verdeeldheid

Runner’s World
Door: Ysbrand Visser 

Niets verdeelt momenteel de Nederlandse loopsport zo sterk als een revolutionair trainingsprogramma.

In de nieuwe Runner’s World lees je hoe de vijf leden van het loopgroepje Stone City Runners met belachelijk weinig training de Rotterdam Marathon uitliepen. De maximale duurloop telt volgens het programma slechts 14 kilometer. Runner’s World-redacteur Ysbrand Visser was één van hen en licht hier zijn verhaal in het juninummer (2016) verder toe.

Mijn vrij minimale voorbereiding stond in schril contrast met de uiteindelijke uitvoering. Ik haalde zonder een centje pijn de finish. Oké, met in- en uitlopen was ik in training tot 17 kilometer gekomen, dus iets verder dan 14 kilometer, maar mijn totaal in de voorbereiding van honderd dagen (veertien weken) bedroeg véél minder dan gebruikelijk.

Niet iedereen van ons groepje hield zich strak aan het trainingsschema. Ik telde bij de twee mannen, Niek en Klaas, in totaal vijf keer een training van rond de halve-marathonafstand. Volgens de methode hoef je helemaal niet meer dan 14 kilometer te lopen, maar het mag wel. Daarentegen was daar ook Diana. Door scheenbeenklachten hing haar deelname steeds aan een zijden draadje en haar kilometertotalen bleven helemaal beperkt. Van het vijftal presteerde zij naar verhouding echter toch het beste.

marathonrevolutie-zaait-verdeeldheid

Naam Uitslag
Klaas Beute 3.52.54
Diana van Schijndel 4.18.18
Ysbrand Visser 4.20.27
Miranda van Schijndel 4.28.05
Niek Wijnen 5.03.49

Boek

Sinds de publicatie van het boek De Hardlooprevolutie, in oktober 2015, zijn diverse deskundigen en marathonlopers opgestaan om het programma neer te sabelen. Het is erg jammer dat er zo hard wordt geoordeeld, zonder dat lopers het eerst zelf proberen.

Alle berichten wijzen duidelijk uit dat je op deze manier wel degelijk een marathon kunt lopen. Je loopt misschien niet heel snel, los nog van je individuele talent, maar hoeveel mensen willen of kunnen tegenwoordig nog een snelle tijd neerzetten? Veel minder dan vroeger. De beleving is voor een fors deel van het peloton belangrijker geworden dan de absolute prestatie.

Ik was zelf ooit tamelijk snel op een heel andere, korte loopafstand. Nu ben ik 54 en geniet vooral van het lopen, van de natuur, van mijn loopmaatjes en van sfeervolle evenementen, waar er in Nederland zoveel van zijn. Zoals de NN Rotterdam Marathon.

Zou ik daar dan niet aan mee mogen doen, omdat ik niet álles eruit pers? Omdat ik eindelijk eens blessurevrij wil blijven en gezond wil starten én finishen? Moet ik dan nu nog willen racen voor een snelle tijd? Voor wie?

Wie maalt om de 4.20 uur die ik op de marathon loop in plaats van misschien wel 3.58 uur? Iedereen die warmer wordt van een snellere tijd achter mijn naam, kan beter bij zichzelf te rade gaan dan bij mij.

Wat mij het meest verbaast in dit alles is de bijna blinde kritiek van sommigen op een programma dat toch blijkt te werken, en de argumenten die er dan bij worden gesleept. Het is vaak niet het programma zelf dat ter discussie staat, maar de randzaken. Over mogelijk zwalkende finishers, slecht herstel na afloop of het toppunt: we zouden niet van lange duurlopen of hardlopen houden.

VOOR HEN TELT DE BELEVING, DE FINISH EN DE MEDAILLE

Wie dat tegen mijn loopgroepje zegt, ontmoet grote, verbaasde ogen. En stel dat je niet van lange duurlopen houdt, mag je dan ineens geen marathon lopen?
Waar komen die gedachten toch vandaan? Is het afgunst, wordt de eer van de bestaande generatie marathonlopers aangetast? En bestaat er nu ook een categorie van minderwaardige hardlopers?

Duizend
Meer dan duizend mensen liepen met het programma van Stans van der Poel en Koen de Jong de Rotterdam Marathon uit. In Runner’s World lees je dat daarbij de specifieke marathonhartslag het allerbelangrijkste is. Velen zullen dit programma nu ook gaan doen en mijn enige voorbehoud is het volgende.

In het boek wordt gesteld dat je het programma en de marathon aankunt als je de 10 kilometer in 65 minuten kunt lopen. Ongetwijfeld is dat bij een aantal lopers en zelfs bij enkele absolute beginners het geval. Toch zullen er genoeg (waarschijnlijk veel meer) zijn die een bredere trainingsbasis nodig hebben en ook veel meer wedstrijdervaring. In Runner’s World (juni 2016) geef ik aan wat volgens mij je minimale basis zou moeten zijn. Het kan wat mij betreft zeker niet de bedoeling zijn dat hele hordes de marathon écht ongetraind en onervaren instappen.

Alle niveaus
Is Runner’s World dan misschien van lotje getikt om dit programma een podium te geven? Nee, natuurlijk niet. Wij blijven adviezen, stevige trainingsverhalen en nieuwe inzichten verspreiden, waarmee lopers van alle niveaus zichzelf kunnen verbeteren. Maar aan een opmerkelijk trainingsprogramma, dat velen blijken te volgen en de loopgemeenschap beroert, besteden we vanzelfsprekend ook aandacht.

Bovendien, als er 17.000 mensen meedoen aan de NN Rotterdam Marathon is er sprake van een echte wedstrijd én ook van een immens sportief evenement. Met Lee Towers zingend aan de start, gevolgd door tientallen bands verderop het door honderdduizenden omzoomde parcours. Het overgrote deel van het peloton loopt anoniem terug naar de Coolsingel en klokt tijden die ver achterblijven op de toppers. Voor hen telt de beleving, de finish en de medaille. Na ruim vier uur lopen voelen echter ook zij dat ze iets bijzonders hebben volbracht. Op hun manier en met hun mogelijkheden.

Sport en lifestyle
Zij doen niet aan hardlopen om in de picture of bovenaan ranglijsten te komen. Kijk om je heen. De loopsport is evengoed lifestyle als sport. Een inspannende bezigheid die de maatschappij enorme winst biedt op het punt van fysieke en geestelijke gezondheid. Laten we dat met elkaar koesteren, iedereen in zijn waarde laten en sámen aan de start komen van een mooie volgende loop.

Ik voorspel echter nog een reeks aan krachtig geformuleerde argumenten tegen het programma. Mensen zullen in dit trainingsprogramma en onze uitvoering hiaten vinden en die neersabelen. Dat moet dan maar. Wij hebben geen wetenschap willen bedrijven. Wij kochten hartslagmeters en gingen op onze manier aan de slag. Ondertussen is onze euforie over de finish in Rotterdam, anderhalve maand geleden, nog volop aanwezig en staat de volgende editie alweer in de agenda.

Is dit tenslotte een heel eenzijdig pleidooi voor de Marathonrevolutie geworden? Ja. Vanuit onze ervaring hebben we alles zo eerlijk mogelijk opgeschreven. Het gaat uiteindelijk (liever!) ook niet om ‘voor en tegen’, het gaat – en ging – ons om de vraag:

Kún je inderdaad een marathon lopen op een heel beperkt trainingsprogramma?

Ja, dat kan.

Over de auteur

De Sportrusten-redactie is fan van rustig ademen, koud douchen, marathons lopen, ver fietsen en verse groenten.

We zijn continu op zoek naar interessante verhalen en artikelen. Heb jij een tip voor de Sportrusten-redactie? Mail naar info@sportrusten.nl

Word fit met een glimlach (en af en toe een grimas)