Ode aan scharreltijd

De wekker staat op 5.55u. Ruim vóór die tijd ben ik wakker.

Het is nog donker, de stad is in stilte gehuld. Zelfs de vogels zijn nog stil.

Toch ben ik goed wakker. Langer blijven liggen voelt na een minuut of 20 niet meer logisch.

Hoe het kan dat ik zó vroeg wakker ben? Ik lag er vroeg in gisteravond. Al om 22.00u sloot ik mijn ogen en viel ik in een diepe slaap. Dat is een poos geleden.

Ik sta op, kies een boek van de 40cm hoge stapel die op de vensterbank geduldig wacht om opengeslagen te worden. Het is een goede leeszomer; ik heb al 5 boeken uitgelezen. Dat is ook een poos geleden.

Na mooie passages strik ik om 5.55u mijn veters. Het wordt vandaag warm; als ik nog even de benen wil strekken, is het nu een mooi moment.

Zachtjes open ik de deur en op mijn tenen ga ik de trap af. De voordeur open. De buitenlucht in.

Het mooiste moment van de dag; de maan staat nog aan de hemel en de zon kleurt de stad langzaam goud. Ondanks mijn trage tempo, voel ik me Rocky vandaag; ik steek wegen schuin over en hoef nog nergens op te letten. De stad is nog stil. Het enige bewijs van activiteit, is de geur van vers gebakken brood.

Ook vandaag ben ik zonder doel gaan lopen; althans; zonder lóópdoel. Vandaag loop ik gewoon omdat het kan, omdat het lekker is voor mijn brein. Momenteel is mijn focus gericht op het schrijven van een (kook)boek en dat vraagt een hoop focus, dus als ik mijn brein een handje helpen, is dat mooi meegenomen.

Tijdens het lopen, gaan mijn gedachten naar het vroege tijdstip van wakker worden vandaag. Het was wel héél vroeg vandaag. Sliep ik slecht? Nee. Ik werd uitgerust wakker en had zin in de dag.

Gisteravond was ik op tijd thuis en heb ik lekker gescharreld… Ken je dat? Dat je lekker aan het scharrelen bent in huis zonder dat je iets móet doen. Ik deed de afwas, ik pakte een cadeautje in voor mijn schoonmoeder, keek uit het raam hoe mensen met elkaar in gesprek genoten van de zwoele zomeravond, ruimde de tafel leeg, zat op het balkon met mijn voeten in een voetenbadje… je weet wel; scharreltijd.

En tijdens die scharreltijd deed ik één ding niet; in de weer zijn met mijn telefoon. Die had ik in een vergeten hoekje gelegd.

De maand augustus staat bij Sportrusten in het teken van een sociale media-dieet. Uiteraard doe ik daar ook aan mee. Ik heb een timer op mijn telefoon ingesteld (Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht bij de Instellingen van Samsung) om maximaal één uur per dag aan sociale media te besteden. Daarbij nam ik me ook voor om mijn telefoon minder vaak in het zicht te hebben liggen. Toen ik op 2 augustus begon, bekeek ik hoeveel tijd ik gemiddeld per dag bezig ben met mijn telefoon; dat was 5 uur en 54 minuten… Say what? Bijna zes uur per dag zit dat ding aan me vastgeplakt? Mijn hemel! Ik wist wel dat het veel zou zijn, maar zóveel… Schokkend!

Enfin… met kleine stapjes bereik je vaak grote resultaten; de telefoon zette ik deze week vaker op ‘Focusstand’. Dan komen er geen berichten binnen maar ben je wel telefonisch bereikbaar. Wat een rust. Nog maar een paar momenten per dag, deed ik iets met mijn telefoon. En gisteravond? Lag mijn telefoon dus in een vergeten hoekje en had ik scharreltijd. En was om half 10 de dag eigenlijk ‘wel goed zo’.

Sinds lange tijd viel ik zo vroeg én zo ontspannen in slaap. En ja natuurlijk; ik ken alle verhalen over blauw licht en dat het écht niet goed is om tot laat met je telefoon in de weer te zijn. Maar om je er dan echt aan te onttrekken, is een volgende stap.

En vandaag? Ben ik tien stappen verder met mijn boek én maakte ik de meest simpele lunch passend bij het warme weer van dit moment.

Die laatste deel ik met jullie. Die eerste; daar moeten we nog even geduld voor hebben ?

Ingrediënten:

  • Burrata (huh? Burrata? Jep! Burrata: Een Italiaanse delicatesse; mozzarella met room…hemels lekker!)
  • Drie tomaten
  • Basilicum
  • Olijfolie
  • Peper en zout

Snijd de tomaten in plakken en leg ze op een bord.

Voeg de burrata in stukken toe (deze kaas is heel zacht; je ‘plukt’ de kaas in stukjes).

Basilicum over de kaas en tomaten.

En je voegt een klein beetje olijfolie en peper en (grof zee)zout naar smaak toe.

Eet lekker.

Over de auteur

Na de diagnose reuma en een verlammend doktersadvies "jij mag nooit meer hardlopen" ging Janneke Poort op zoek naar alternatieven. Inmiddels is Janneke 20 kilo afgevallen en heeft ze drie marathons gelopen.

Bij Sportrusten is ze chef plannensmeder én ze is de beroemde loopfotograaf Sjansarazzi.