Volg je hart(slag), dat klopt altijd

Begin van dit jaar las ik een blog met de titel: Doe het dit jaar. Punt.

Geïntrigeerd door deze woorden (geweldig mantra) dacht ik: Ja. Inderdaad. Ik ga het anders doen. En wel dit jaar. Puntje van orde: hoe kom ik van denken naar doen?

Volg je hart! Zo’n lekker credo wat iedereen aanhangt. Want dat klopt altijd. Yeah right, maar mijn gezond verstand maakt beslissingen vanuit mijn hart helemaal niet zo gemakkelijk. Want stel jezelf die vraag maar eens: Wat zegt je hart? Fase 1: Plaatje helder, het klopt. Power. Gaan. Doe het dit jaar. Punt. Fase 2: Dat dan overeind houden. Zonder alle overige breinactiviteiten de volle ruimte te geven. Van die onzekere beren met tegeltjeswijsheden die wijzen op de gevaren en (on)mogelijkheden. En daarmee het antwoord op de oorspronkelijke vraag volledig laten vertroebelen. Fase 3: Ik ga even rennen.

Want dat helpt. Running is mijn hobby en een van mijn passies. Schept orde in wanorde. Het brengt mij nieuwe wegen. Stop. Vonk in het brein. Ik ga iets heel anders erbij doen, en dat combineer ik dan met wat ik al kan en weet. Fris denken.

In de opleiding tot runningtherapeut cursus leer ik over het samenspel van verstand en emotie, hart en beweging. Herprogrammering van het reptielenbrein. Zaken die ik als vanzelfsprekend ervaarde in een nieuw perspectief. Sterker, de conceptuele inzichten zijn zelfs toepasbaar in het werken in organisaties, wanneer je de organisatie als ‘mens’ zou beschouwen. Want daar spelen vandaag de dag dezelfde complexiteiten.  Herprogrammering, organisatieontwikkeling in de kern. Dat terzijde overigens. Maar wel interessant.

Nog steeds onderweg. Onverwacht kruispunt. Zelfde rondje lopen of afslaan? Hartslag daalt, ik sta stil. Kans grijpen om nieuwe routes te verkennen? Blijf bewegen. Ik sla af en neem afscheid. Van veel toffe collega’s. Dank!

Volg je hart. Het blijft mij puzzelen. Wat nu? Tijd voor grondige reflectie. Middel: lopen. Ingeschreven voor de marathon van New York. Ik trek het ‘volg-je-hart-concept’ volledig door. Geïnspireerd door de marathonrevolutie ga ik dit jaar trainen op basis van mijn hartslag en train maximaal 14 km. Sneller worden door langzamer en minder km te lopen. Huh? Ik struikel bijna over mijn voeten. Hoezo, volg je hart? Kan niet waar zijn. Maar als ik versnel (normaal tempo loop) zit mijn hartslag volgens het schema te hoog… Boeiend overigens, volg je hart(slag), maar wel binnen de gewenste bandbreedte. Om over na te denken. Wat wil het leven mij nu vertellen.

Douwe Bob zingt inmiddels vrolijk rond in mijn hoofd ‘.., Slow down sister, ..’ Gek word ik ervan, het is niet te doen. Volhouden. En zowaar, na enkele weken, het werkt! Teruggaan in intensiteit brengt vanzelf focus. Om je heen kijken levert verassende ontmoetingen & inzichten op. En nieuwe mogelijkheden. Ik versnel.

Volg je hart(slag), het klopt altijd. Met als resultaat nieuwe wegen en uitdagingen. En wellicht een PR in New York ;).

Ik ben onderweg.

Marjanne Roel
Organisatieontwikkelaar op hardloopschoenen en Runningtherapeut.

Op weg naar de marathon van New York