Mag ik nog wat vragen? vraagt J. vanaf de tweede rij.
Tuurlijk, antwoord ik.
Je zegt dat je lichaam in dat wak échte, levensbedreigende, stress ervaart.
Ja.
Is het niet onnodig en overdreven om jezelf dat aan te doen?
Ik val even stil. Gevoelsmatig denk ik: zo’n wak is goed. Het geeft me energie, het scherpt mijn geest, het is gezond. Ik gun iedereen zo’n ervaring. Maar is het ook overdreven?
We zitten met een cluppie van 16 bij sportschool Bodytime. Eigenaar Jeroen heeft me uitgenodigd om een sessie van 5 uur te geven over ademhaling. Jeroen wil een leerzame middag en een combinatie van theorie, mooie verhalen en oefeningen.
Ik heb net mijn run-dip-run in Finland laten zien en verteld dat je met ademhalingsoefeningen ook rustig kunt blijven in de kou.
Na het filmpje vertel ik enthousiast over het effect van zo’n dip. Dat je na afloop van koudetraining een diepe ontspanning ervaart en dat de stress in zo’n wak écht levensbedreigende stress is en dat als je uit het wak stapt en een kop thee gaat drinken, je lichaam eenvoudig herkent dat de kortstondige stress voorbij is en je dus kunt ontspannen.
In tegenstelling tot veel alledaagse stress die soms wel weken kan aanhouden.
Na mijn verhaal stelde J. de vraag:
Is het niet onnodig en overdreven om jezelf dat aan te doen?
Eigenlijk vind ik het wel wat overdreven om zo’n wak in te stappen. Of om de gracht in te gaan in de winter. En ik vind het ook overdreven om tien dagen in stilte te mediteren of om ie-de-re ochtend een halfuur op een meditatiekussentje op mijn ademhaling te letten. Een marathon lopen vind ik ook overdreven gedoe.
Toch doe ik het allemaal.
En het is allemaal betekenisvol voor me.
Eigenlijk is dat gek.
Ik vind het overdreven gedoe en toch doe ik het met veel aandacht en toewijding.
Wat is het alternatief, vraag ik me af.
Je kunt natuurlijk binnen bij de kachel blijven zitten, in plaats van een koude gracht in te springen. Of met een boek op de bank gaan zitten in plaats van trainen voor een marathon.
Ik denk dat overdreven fysieke prikkels en uitdagingen een gevolg zijn van overdreven comfort.
Het is heel gewoon om een winter door te brengen in ruimtes van 20 graden of warmer. En het is ook heel gewoon om je buik vol te eten zonder te bewegen. En het is ook heel gewoon om zonder gevaar je hoofd vol te stoppen met spannende beelden en honderden prikkels.
Wat we gewoon vinden, bezorgt mijn gemoed en gewicht nogal wat problemen.
Dus een flink aantal uren per dag doe ik gewoon: ik zit, ik eet, ik maak het behaaglijk warm en stop mijn brein vol met prikkels en informatie.
Maar iedere dag heb ik ook behoefte aan kou, vasten, rennen of stilte.
Hoe extremer, hoe fijner.
Is dat onnodig en overdreven?
Of is het gewone comfort wat overdreven ver doorgeslagen?
Hoe dan ook: het is weer oktober. Het water wordt kouder en we mogen weer: run-dip-run.
Met ademhalingsoefeningen kun je ontspannen en het is goed voor je herstel.Zeggen ze.
Leuk filmpje, blij je redenering te lezen, heb mij ook al die die vraag gesteld
Ik ben lang niet zo extreem bezig als jij, maar begrijp de kick.
Ik douche ontzettend heet omdat ik het meestal koud heb. Maar steevast 2 x per week na een lange werkdag ga ik lopen. Woensdagavond doe ik circuit training. En in het weekend een duurloop. Ik train voor de 7 heuvelloop en daarna schrijf ik me in voor een andere loop. Stok achter de deur. Ik let op mijn voeding. Allemaal redelijk normaal maar voor mijn omgeving verbazingwekkend dat ik dat allemaal doe. Wat levert het op? Ik kan op mijn 60ste nog steeds in mt 38 en sta zonder problemen uren vooraan tussen de jongeren bij mijn andere passie: concerten.
Ik word blij van mij en dat is toch de bedoeling Koen?
Als voorbeeld gezien van Strava, heerlijk de run – dip – run. 💪🏼