Is dit overdreven gedoe (of doe jij het ook)?

Herplaatst: 10 januari 2021 (vanzelfsprekend was de dialoog bij Bodytime in het pré-coronatijdperk).

Wat vind jij? Nu in de gracht: overdreven gedoe of zeer aan te bevelen?

Mag ik nog wat vragen? vraagt J. vanaf de tweede rij.

Tuurlijk, antwoord ik.

Je zegt dat je lichaam in dat wak échte, levensbedreigende, stress ervaart.

Ja.

Is het niet onnodig en overdreven om jezelf dat aan te doen?

Ik val even stil. Gevoelsmatig denk ik: zo’n wak is goed. Het geeft me energie, het scherpt mijn geest, het is gezond. Ik gun iedereen zo’n ervaring. Maar is het ook overdreven?

We zitten met een cluppie van 16 bij sportschool Bodytime. Eigenaar Jeroen heeft me uitgenodigd om een sessie van 5 uur te geven over ademhaling. Jeroen wil een leerzame middag en een combinatie van  theorie, mooie verhalen en oefeningen.

Ik heb net mijn run-dip-run in Finland laten zien en verteld dat je met ademhalingsoefeningen ook rustig kunt blijven in de kou.

Na het filmpje vertel ik enthousiast over het effect van zo’n dip. Dat je na afloop van koudetraining een diepe ontspanning ervaart en dat de stress in zo’n wak écht levensbedreigende stress is en dat als je uit het wak stapt en een kop thee gaat drinken, je lichaam eenvoudig herkent dat de kortstondige stress voorbij is en je dus kunt ontspannen.

In tegenstelling tot veel alledaagse stress die soms wel weken kan aanhouden.

Na mijn verhaal stelde J. de vraag:

Is het niet onnodig en overdreven om jezelf dat aan te doen?

Eigenlijk vind ik het wel wat overdreven om zo’n wak in te stappen. Of om de gracht in te gaan in de winter. En ik vind het ook overdreven om tien dagen in stilte te mediteren of om ie-de-re ochtend een halfuur op een meditatiekussentje op mijn ademhaling te letten. Een marathon lopen vind ik ook overdreven gedoe.

Toch doe ik het allemaal.

En het is allemaal betekenisvol voor me.

Eigenlijk is dat gek.

Ik vind het overdreven gedoe en toch doe ik het met veel aandacht en toewijding.

Wat is het alternatief, vraag ik me af.

Je kunt natuurlijk binnen bij de kachel blijven zitten, in plaats van een koude gracht in te springen. Of met een boek op de bank gaan zitten in plaats van trainen voor een marathon.

Ik denk dat overdreven fysieke prikkels en uitdagingen een gevolg zijn van overdreven comfort.

Het is heel gewoon om een winter door te brengen in ruimtes van 20 graden of warmer. En het is ook heel gewoon om je buik vol te eten zonder te bewegen. En het is ook heel gewoon om zonder gevaar je hoofd vol te stoppen met spannende beelden en honderden prikkels.

Wat we gewoon vinden, bezorgt mijn gemoed en gewicht nogal wat problemen.

Dus een flink aantal uren per dag doe ik gewoon: ik zit, ik eet, ik maak het behaaglijk warm en stop mijn brein vol met prikkels en informatie.

Maar iedere dag heb ik ook  behoefte aan kou, vasten, rennen of stilte.

Hoe extremer, hoe fijner.

Is dat onnodig en overdreven?

 Of is het gewone comfort wat overdreven ver doorgeslagen?

Hoe dan ook: het is weer januari. Het water is koud en dit mag: run-dip-run.

Over de auteur

Koen de Jong (1979) is oprichter van Sportrusten. Hij loopt hard, mediteert dagelijks en zit graag in een ijsbad.

Zijn nieuwste boek, Tem je brein, gaat over zijn favoriete onderwerp: voordelen van minder denken.

Koen schreef eerder de boeken Verademing (met Bram Bakker), De Hardlooprevolutie (met Stans van der Poel), Koud kunstje (met Wim Hof) en Tien dagen stil. Zijn werk is in meerdere landen vertaald.

Tussen 2014 en 2023 liep hij acht keer een marathon met het 14-kilometerschema. Zijn PR met dit schema is 2:42:41, maar stiekem is 'vogels kijken' zijn favoriete training.


Nieuwsbrief

Wil je wekelijks het nieuwste blog, aankondiging van webinars, meer interessante kost je mailbox? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.

*  Website URL


19 reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *