Ik heb afgelopen zaterdag mijn eerste marathon gehad, die van Stockholm! Heel mooi parcours trouwens, heel veel muziek en genoeg drankposten; echt een aanrader om een keer te doen.
Ik heb me totaal niet aan het schema kunnen houden eerlijk gezegd, maar ik wilde toch graag reageren, want ik denk wel dat het echt werkt. Maar ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen vanaf 25 en 36 km.
Ik heb minder gelopen dan het schema, maar ik loop wel al langer hard en altijd op hetzelfde tempo, waardoor ik denk ik wel rustig op mijn hartslag heb kunnen lopen en het prima is gegaan.
Ik moet wel toegeven dat ik vanaf 25km echt veel pijn in mijn benen had en vanaf 36 het ook wel gedaan had mogen zijn. Ik was erg benieuwd naar andermans ervaringen. Is dit hetzelfde, of leidt vaker trainen wel echt tot vermindering hiervan?
Sowieso denk ik dat het schema echt goed werkt, veel mensen gehoord die op een klassiek schema overtraind zijn geraakt en dat is wel echt zonde. Rustig blijven is denk ik toch echt de key van lange afstanden, in elke sport eigenlijk.
Stockholm marathon
Re: Stockholm marathon
Hallo Fenisa,
Ik heb wel een beetje dezelfde ervaring. Ik heb nu 2 marathons gelopen volgens het sportrusten principe. Beide keren ging het heel goed, maar beide keren heb ik me niet helemaal aan het schema kunnen houden. Dat wil zeggen, minder gelopen dan het schema aangeeft.
De eerste marathon (A'dam) heb ik bijna religieus precies volgens het schema gelopen. Geen meter meer of minder, en altijd op MHR. Maar in de laatste maand kreeg ik last van een oude knieblessure (verrekt op het strand, niet tijdens lopen) waardoor ik 3 weken voor de marathon niets meer kon lopen. Pas 6 dagen voor de marathon heb ik weer 2km gelopen, en 4 dagen ervoor 5 km. Uiteindelijk toch 'gewoon' gestart en prima mijn eerste marathon uitgelopen in 4.06. Geen man met de hamer, wel zere benen op het einde.
De tweede marathon (R'dam) had ik een beetje last van mijn voet/enkel. Ik was namelijk in al mijn enthousiasme bare-foot gaan lopen. Dat leek leuk en goed te gaan, tot ik toch wat overbelasting opliep in voet en enkel en scheenbeen. Na elke keer lopen speelde het op, maar trok ook weer weg na een dag of soms 2. Dientengevolge heb ik circa 2-3 keer per week gelopen ipv de 4 van het schema. Puur op gevoel. Mijn conditie was al super en het vertrouwen was al groot, dus ik maakte me er eigenlijk ook geen zorgen om. In totaal had ik voor de marathon van R'dam 308 km getraind in 100 dagen. Dat is dus echt wel behoorlijk minder als het schema. Ik loop overigens pas 1,5 jaar nu.
Tijdens de marathons ging het gewoon erg goed. Ik ben wel heel bedreven in het lopen op Marathon HR, of daaronder, en kan met mijn ademhaling heel goed sturen. Tijdens Rotterdam was km 30 mijn snelste km(!). Vanaf km 32 gaan de benen altijd wel vollopen, maar met gelletjes op het juiste moment en gewoon op ontspanning blijven lopen heb ik het prima gered (3.50). Inderdaad gewoon volharden en rustig blijven (ademen).
Ik denk dat traditioneel mensen vooral trainen/ oefenen om goed te worden om een lange afstand te lopen: oefenen op afstand
Bij Sportrusten train je vooral je conditie met de juiste Hartslag te lopen en met de juiste ademhaling. De afstand is minder belangrijk omdat je er ook voor wil zorgen dat je niet overbelast raakt. Ik denk dat het werkt. Daarnaast is het psychologische aspect heel belangrijk. Ik kwam een marathon loper tegen die was gestopt met trainen voor Amsterdam omdat hij het traditionele schema niet kon volhouden. Hij had 2 weken lang geen 60 km kunnen trainen, maar maar 30 km per week. Toen ik aangaf dat ik in veel weken niet meer dan 30 km train, verklaarde hij me voor gek. Hij had dus duidelijk wat psychologische blokkades. Hij durfde niet te gaan lopen, en ik liep de marathon prima uit. Mensen zijn vooral bang dat het niet lukt, en houden zich vast aan het schema. Dat is op zich wel logisch, maar vertrouwen in je lichaam en voorbereiding is zeker zo belangrijk.
groeten Rob
Ik heb wel een beetje dezelfde ervaring. Ik heb nu 2 marathons gelopen volgens het sportrusten principe. Beide keren ging het heel goed, maar beide keren heb ik me niet helemaal aan het schema kunnen houden. Dat wil zeggen, minder gelopen dan het schema aangeeft.
De eerste marathon (A'dam) heb ik bijna religieus precies volgens het schema gelopen. Geen meter meer of minder, en altijd op MHR. Maar in de laatste maand kreeg ik last van een oude knieblessure (verrekt op het strand, niet tijdens lopen) waardoor ik 3 weken voor de marathon niets meer kon lopen. Pas 6 dagen voor de marathon heb ik weer 2km gelopen, en 4 dagen ervoor 5 km. Uiteindelijk toch 'gewoon' gestart en prima mijn eerste marathon uitgelopen in 4.06. Geen man met de hamer, wel zere benen op het einde.
De tweede marathon (R'dam) had ik een beetje last van mijn voet/enkel. Ik was namelijk in al mijn enthousiasme bare-foot gaan lopen. Dat leek leuk en goed te gaan, tot ik toch wat overbelasting opliep in voet en enkel en scheenbeen. Na elke keer lopen speelde het op, maar trok ook weer weg na een dag of soms 2. Dientengevolge heb ik circa 2-3 keer per week gelopen ipv de 4 van het schema. Puur op gevoel. Mijn conditie was al super en het vertrouwen was al groot, dus ik maakte me er eigenlijk ook geen zorgen om. In totaal had ik voor de marathon van R'dam 308 km getraind in 100 dagen. Dat is dus echt wel behoorlijk minder als het schema. Ik loop overigens pas 1,5 jaar nu.
Tijdens de marathons ging het gewoon erg goed. Ik ben wel heel bedreven in het lopen op Marathon HR, of daaronder, en kan met mijn ademhaling heel goed sturen. Tijdens Rotterdam was km 30 mijn snelste km(!). Vanaf km 32 gaan de benen altijd wel vollopen, maar met gelletjes op het juiste moment en gewoon op ontspanning blijven lopen heb ik het prima gered (3.50). Inderdaad gewoon volharden en rustig blijven (ademen).
Ik denk dat traditioneel mensen vooral trainen/ oefenen om goed te worden om een lange afstand te lopen: oefenen op afstand
Bij Sportrusten train je vooral je conditie met de juiste Hartslag te lopen en met de juiste ademhaling. De afstand is minder belangrijk omdat je er ook voor wil zorgen dat je niet overbelast raakt. Ik denk dat het werkt. Daarnaast is het psychologische aspect heel belangrijk. Ik kwam een marathon loper tegen die was gestopt met trainen voor Amsterdam omdat hij het traditionele schema niet kon volhouden. Hij had 2 weken lang geen 60 km kunnen trainen, maar maar 30 km per week. Toen ik aangaf dat ik in veel weken niet meer dan 30 km train, verklaarde hij me voor gek. Hij had dus duidelijk wat psychologische blokkades. Hij durfde niet te gaan lopen, en ik liep de marathon prima uit. Mensen zijn vooral bang dat het niet lukt, en houden zich vast aan het schema. Dat is op zich wel logisch, maar vertrouwen in je lichaam en voorbereiding is zeker zo belangrijk.
groeten Rob