Mooi op tijd kwamen we aan in Schoorl. Nog lekker rustig in de sporthal en dus eerst maar even een bakje koffie doen. Erg zenuwachtig was ik niet, het komt wel goed, was mijn motto. Heb er alle vertrouwen in.
Rustig omkleden, en inlopen. Oh jee.... speelt nu toch die blessure weer op? (piriformus)Ach, komt vast goed als ik eenmaal gestart ben.
Dan nog even een dixie opzoeken en hup, naar het startvak. Wat me met het inlopen al opgevallen was, was dat mijn hartslag erg hoog was. Ademhalingsoefening werkte niet om 'm naar beneden te krijgen. In trainingen heb ik dit ook wel gehad....lijf voelt goed aan, maar toch een hele hoge rust hartslag. bijna 100 bpm
(komt het dan misschien toch door de koffie vooraf??) Maar goed, ik moest mijn plan wijzigen. De bedoeling was uiteraard om te starten op halve marathon hs laag (144-145). Nu toch maar starten op de normale hm snelheid. 10,3 a 10,5 km/h.11 uur....startschot... nog geen beweging....ja toch...een paar hardlooppassen kunnen zetten...weer wandelen...na 8 minuten....de start. Ik ben nu echt begonnen! Het loopt lekker. Maar die verrekte hartslag, gaat naar de 170, 180, ja zelfs over de 200!! Dat kan gewoon niet. Ik besluit om daar niet meer op te letten. Ga op gevoel lopen. Maar dan na 5 km gaat mijn hartslag weer normale vormen aannemen (rond de 150 bpm) De eerste 7 km's mooi rond de 5:40. Dan een lichte klim, snelheid aanpassen. De kilometers tikken lekker door. Een keer heb ik in training een 13 km gelopen. Wanneer ik dat punt nu bereikt heb gaat mijn rechter been/knie opspelen, steken die ik niet eerder heb gevoelt. Maar even een stukje naast de weg lopen op het onverharde gedeelte, en iets rustiger lopen. Het trekt ook vanzelf weer weg. Na km 14 neem ik een gelletje. Niet te vroeg in de race heb ik ergens gelezen, anders kun je op het eind nog de man met de hamer tegen komen door de suikerdip. Ik kijk wat om mij heen en geniet van de natuur. Hoor mensen om mij heen hijgen en puffen. Die hebben sportrusten nog niet ontdekt, denk ik bij mij zelf
Ik heb mijn ademhaling lekker onder controle. Alleen beginnen mijn benen de laatste km's toch wel wat pijn te doen. Erg veel verval in km tijden heb ik niet, loop lekker op schema. Dan hoor ik de speaker al. Nog 500 meter en ja hoor....de finish. 2.03.39 Super tevreden. Niet echt een vlak parcours, dus mocht wel een paar minuten optellen bij het schema zoals vermeld in De Hardlooprevolutie. En daar komt bij dat ik lang niet alle intensieve trainingen heb kunnen doen door mijn hamstring blessure. Dus wat dat betreft: missie voltooid!!Voor mij is dit wel DE trainingsmethode. Heb in het verleden meerdere halve marathons gelopen zonder schema. Gewoon....kilometers maken. Was ook vaak geblesseerd. Nu hoop ik dat ik weer vaker een halve of misschien wel een hele marathon kan lopen.
