Mijn verlate ervaring tijdens de Marathon van Berlijn

[Lennaert]

Beste mede-sporters,

Mijn hardloopmaat en ik zijn zo'n 88 dagen voor onze allereerste marathon (Berlijn) begonnen met het schema. Hij met een hartslagmeter, ik met alleen een horloge met afstandmeter. Zou het lukken? 14 km trainen en toch een marathon? Net zoals velen andere mede-sporters sloeg een aantal weken voor de marathon toch de twijfel toe. Dus toch op een mooie zomeravond gekeken hoever ik kon lopen. Bij 24 km konden m'n benen echt niet meer. De lucht was geen probleem. Op zich blij met de prestatie maar toch de twijfel. Nog maar een paar weken voor de marathon. Dit kan toch niet?

Mijn hardloopmaat heeft op me in gepraat en leerde me 'om te denken' en trots te zijn dat je nu al op 24km zit.
Met die instelling zijn we strak verder gaan trainen, letten op de voeding en postief focussen op de marathon.

Naar mate de dag dichterbij kwam voelde ik dat m'n benen sterker werden. Ik herstelde sneller en ook m'n gemiddelde looptempo ging omhoog. Op dat moment heb ik m'n doel bijgesteld. Van het uitlopen van de marathon naar onder de 4 uur.

Zondag 24 september (Dag van de marathon)

Het is zover. Mijn maat en ik hebben de dag ervoor onze startbewijzen opgehaald en staan in vak G (Het 4 uur vak).
Ergens verderop zien we de 4-uur hazen trappelen om weg te kunnen. Nog 10 min, ik kijk mijn maat aan en vertel dat ik nog even moet plassen. Hij ook! Wat zijn we zenuwachtig maar toch positief gestemd. Nog 5 min...ik moet alweer plassen, aaah!
Toch maar gedaan en na terugkomst klinkt na enkele minuten het startschot en komt ons vak in beweging.

Wat machtig dit, zoveel lopers met hetzelfde doel. Lopend over de Strasse des 17 juni richting de Siegessäule proberen we ons tempo op te pakken. Dit gaat lekker, het weer zit mee. Het miezert een klein beetje maar dat voelt heerlijk. Na een aantal KM is er al een drink stop. Bij de info avond werd gezegd 'Veel drinken!' dus dat doen we ook. Binnen no-time passeren we de borden, 15 km, 18 km...21 km! Ik zie dat ik loop boven mijn normale tempo. Ga ik dat volhouden? Is dit verstandig? Ik besluit om terug te vallen in mijn normale tempo en laat mijn maat gaan.

24 km..verder dan dit heb ik nog nooit gelopen

Ik passeer het 24 km bord en besef dat elke stap die ik nu zet verder is dan ik ooit heb gelopen. Ik geniet van de aanmoedigen, de bands, de bananen en appelpartjes! Binnen no-time passeer ik de 30km en zeg hardop 'Ik ga het redden, ik ga het redden!'. Ik kijk naar m'n tempo en zie dat ik op schema loop. Mijn benen voelen goed en de man met de hamer heb ik nog niet gezien.

36 km...Hammertime!

Ik had dit niet verwacht maar pas bij de 36 km kwam de 'man met de hamer'. Ik sprak mezelf moed in en maakte in mijn hoofd een 6 km rondje van thuis. Nog maar 6 km...probeer te genieten, kijk om je heen. Oh...mensen vallen links en rechts uit, wat demotiverend. Ik wil stoppen! NEEE!!! Niet stoppen....dus toch blijven lopen.

Yes! Een drinkstop en een bananenstukje...ik krijg weer energie en pak de draad weer op.

Nog maar 2km!

Ik loop paralel aan de straat waar de Brandenburger Tor zich bevindt. Er lijkt geen einde aan te komen. Mijn bovenbenen staan in brand en een kramp in m'n kuiten ligt op de loer. Ik pas m'n tempo iets aan en vertraag mijn passen. Ik spreek mezelf continue aan: 'Kom op! Je kunt het! Nog maar 2! Adem in.........adem uit......!'.

We gaan naar links! Het moet niet heel ver meer zijn. Shit...toch weer een bochtje naar rechts. Wanhopig ben ik op zoek naar de finish. Ik zie een loper met een geel shirt met een mooie haagsche kreet. Ik spreek hem nog even aan en vraag hoe het gaat. Hij heeft het net als ik erg zwaar. Al lopend en pratend schieten de meters onder ons door. Ik loop net iets harder en groet hem.

Het einde is in zicht

Ik neem de laatste bocht naar links en zie in de verte de Brandenburger Tor. Een boost van adrenaline schiet door me heen. Het is nog een kleine km naar de finish. Wat zie ik? De 4-uur hazen!!! Ik trek alles uit de kast en loop onder aanmoediging van mijn vrouw 'Kom op Lennaert!!!" richting de finish. Vlak voor de Brandenburger Tor passeer ik de hazen. Nog 400 meter....het is druk...ik ga passeer lopers links en rechts. Mijn benen schreeuwen om te stoppen maar ik peins er niet over. Nog maar 100 meter....ik grom en verbijt de pijn. Ja, ik ga het halen! Ik ga het halen! Met tranen in mijn ogen passeer ik de finish!

Ik ben er! Binnen 4 uur!

Ik kijk naar rechts...geen bekenden. Ik kijk naar links....een grote duitser kijkt me aan, pakt me beet en zegt 'Wir haben es geschaft!". Jaaaaaa! High fives, hugs vliegen in het rond. Ik loop op wolkjes naar de plek om m'n medaille op te halen.

Wat een ervaring! Een om nooit te vergeten. Ik ben een doorzetter. Een hele trotse. Mijn eindtijd is: 3 uur 57 min, 58 seconden.

Tot slot

Mijn ervaring met een marathon is puur gebaseerd op het sportrustenschema dus of het beter werkt dan een traditioneel schema kan ik niet zeggen. Wat ik wel weet is dat je met dit schema een marathon kan lopen. Wat ik ook merkte is dat het herstel in de dagen erna heel snel ging. Echt enorme spierpijn hebben mijn maat en ik niet gehad. Verhalen dat je heel de week niet meer kan lopen herken ik absoluut niet. Het enige wat naar mijn idee ontbreekt is een afbouw schema. Mijn maat en ik wisten in de weken na de marathon niet zo goed meer hoeveel en in welke tempo we moesten lopen om rustig af te bouwen. Wellicht kan dat als advies worden toegevoegd.

[RunningRob - Sportrusten]

Van harte gefeliciteerd met je prestatie! Hulde!

Dank voor je uitgebreide verslag!
En voor je tip, ik zal het er met Koen / Maarten over hebben.

Met blijde goret,

Rob

[Linda_Rotterdam]

Wat een leuk verslag! Je vliegt echt het parcours over van 24 naar 30 km. En mooi dat je op wilskracht ook je streeftijd nog ruim hebt gehaald.

Is de marathon van Berlijn ook een aanrader wat jou betreft?