Feestelijk lijden in Leiden
Geplaatst: 28 mei 2018, 11:16
Op zondag 27 mei was het eindelijk zover. Ik mocht mijn eerste marathon gaan lopen. Het zou een warme dag worden, dus ik had mijn streeftijd (4 uur 30 tempo 6:30 m/km) uit mijn hoofd gezet. Ik zou lopen op hartslag en het tempo zou daar een gevolg van zijn. Ik liep geëmotioneerd onder het startdoek door, mijn eerste doel: "heel aan de start van een marathon staan" had ik gehaald.
De eerste 14 kilometer zou ik op 'marathon hartslag laag' lopen, de tweede 14 kilometer op 'marathon hartslag hoog', en de laatste 14 kilometer zou ik zien hoe ik mij voelde. Ik deelde mijn marathon expres op in stukken van 14 kilometer, zo kon ik mezelf wijs maken, dat ik gewoon een training liep.
Na de start kon ik mijn hartslag vrij goed op 'marathon hartslag laag' houden, af en toe moest ik mijzelf wat afremmen en hield me vast aan mijn mantra (wat ik ergens op het prikbord las): "marathon is 30 kilometer inhouden en 12 kilometer volhouden". De tweede 14 kilometer liep ik wat meer ontspannen, de hartslag mocht immers iets omhoog. Onderweg dronk ik bij elke mogelijkheid water en kiepte ook water over mijn hoofd, ook pakte ik elke douche mee, die er stond. Zo bleef ik koel. Rond kilometer 32 kreeg ik het zwaar, niet zozeer een hongerklop of conditieprobleem, maar de spieren in mijn benen begonnen behoorlijk te protesteren. Ik probeerde mijn tempo iets te verhogen om in een ander ritme te komen (qua hartslag had ik meer dan genoeg ruimte), maar dat lukte niet. Ik rende verder, rond 35 km, fietste er ineens een vriendin van me naast me. Zij kon een kilometer of 4 meefietsen voor ze van het parcours moest, dat was een fijne afleiding.
Nu die laatste zware loodjes nog. Mijn benen deden pijn, maar ik bleef lopen (de 12 km volhouden van het mantra), ik bleef ook deelnemers inhalen, al vanaf kilometer 30 ofzo, erg fijn voor de motivatie. Rond km 39 overviel de emotie me weer, ik begon te beseffen dat ik het ging halen! De supporters langs het parcours op de laatste kilometers, bleven mij aanmoedigen alsof ik een bekende van hen was, en zo hielpen zij mij door de laatste zware kilometers heen.
En toen was daar de finish!!! Ik had het gehaald! Mijn tweede doel: "een marathon uitlopen" was werkelijkheid geworden! Ik bleek ook nog binnen 5 uur gefinisht te zijn (mijn derde doel: was binnen 4:30 finishen), ik was daar zeer tevreden mee, gezien de omstandigheden.
Ik heb een enorm vlakke marathon gelopen, bijna alle kilometers gingen rond 7:00 m/km, de eerste 3 kilometers wat sneller (6:45) en de moeilijke kilometers 35 tm 38 wat langzamer (7:15). Mijn hartslag bleef constant op het niveau wat ik wilde lopen, over de gehele marathon genomen, gemiddeld op 'marathon hartslag hoog'.
Ik ben erg tevreden over het Sportrusten schema, het heeft mij de mogelijkheid geboden om een marathon te lopen, zonder te moeten stoppen vanwege overbelastingblessures. 285 dagen geleden startte ik met het 10 km schema, om mijn 10 km binnen het uur te lopen, vervolgens heb ik een groot deel van het halve marathon schema gelopen, om de halve in Schoorl te lopen (2 uur 5), en daarna heb ik in 105 dagen het marathonschema afgewerkt, waarbij ik om de dag liep en de andere dag rust nam.
Ik kan het nog nauwelijks geloven: ik heb een MARATHON gelopen!
De eerste 14 kilometer zou ik op 'marathon hartslag laag' lopen, de tweede 14 kilometer op 'marathon hartslag hoog', en de laatste 14 kilometer zou ik zien hoe ik mij voelde. Ik deelde mijn marathon expres op in stukken van 14 kilometer, zo kon ik mezelf wijs maken, dat ik gewoon een training liep.
Na de start kon ik mijn hartslag vrij goed op 'marathon hartslag laag' houden, af en toe moest ik mijzelf wat afremmen en hield me vast aan mijn mantra (wat ik ergens op het prikbord las): "marathon is 30 kilometer inhouden en 12 kilometer volhouden". De tweede 14 kilometer liep ik wat meer ontspannen, de hartslag mocht immers iets omhoog. Onderweg dronk ik bij elke mogelijkheid water en kiepte ook water over mijn hoofd, ook pakte ik elke douche mee, die er stond. Zo bleef ik koel. Rond kilometer 32 kreeg ik het zwaar, niet zozeer een hongerklop of conditieprobleem, maar de spieren in mijn benen begonnen behoorlijk te protesteren. Ik probeerde mijn tempo iets te verhogen om in een ander ritme te komen (qua hartslag had ik meer dan genoeg ruimte), maar dat lukte niet. Ik rende verder, rond 35 km, fietste er ineens een vriendin van me naast me. Zij kon een kilometer of 4 meefietsen voor ze van het parcours moest, dat was een fijne afleiding.
Nu die laatste zware loodjes nog. Mijn benen deden pijn, maar ik bleef lopen (de 12 km volhouden van het mantra), ik bleef ook deelnemers inhalen, al vanaf kilometer 30 ofzo, erg fijn voor de motivatie. Rond km 39 overviel de emotie me weer, ik begon te beseffen dat ik het ging halen! De supporters langs het parcours op de laatste kilometers, bleven mij aanmoedigen alsof ik een bekende van hen was, en zo hielpen zij mij door de laatste zware kilometers heen.
En toen was daar de finish!!! Ik had het gehaald! Mijn tweede doel: "een marathon uitlopen" was werkelijkheid geworden! Ik bleek ook nog binnen 5 uur gefinisht te zijn (mijn derde doel: was binnen 4:30 finishen), ik was daar zeer tevreden mee, gezien de omstandigheden.
Ik heb een enorm vlakke marathon gelopen, bijna alle kilometers gingen rond 7:00 m/km, de eerste 3 kilometers wat sneller (6:45) en de moeilijke kilometers 35 tm 38 wat langzamer (7:15). Mijn hartslag bleef constant op het niveau wat ik wilde lopen, over de gehele marathon genomen, gemiddeld op 'marathon hartslag hoog'.
Ik ben erg tevreden over het Sportrusten schema, het heeft mij de mogelijkheid geboden om een marathon te lopen, zonder te moeten stoppen vanwege overbelastingblessures. 285 dagen geleden startte ik met het 10 km schema, om mijn 10 km binnen het uur te lopen, vervolgens heb ik een groot deel van het halve marathon schema gelopen, om de halve in Schoorl te lopen (2 uur 5), en daarna heb ik in 105 dagen het marathonschema afgewerkt, waarbij ik om de dag liep en de andere dag rust nam.
Ik kan het nog nauwelijks geloven: ik heb een MARATHON gelopen!