‘Ik werd moe van m’n eigen ademhaling’

Van succesvolle internationale carrière naar depressie en burn out. En dan door ‘zelfmedicatie’ afglijden tot cocaïneverslaafde. Het overkwam Marc Harens.

Getriggerd door een ongezond hoge prestatiedrang. Altijd maar moeten. Steeds sneller en harder. Een oppervlakkig, gehaast leven. Net als zijn adem. Hij deelt bijzonder openhartig zijn verhaal. Met pauzes na zijn uitademing.

In volle sprint

Zowel in werk als sport: Marc ging hard. Ver voorbij zijn grenzen. ‘Voor mij was voluit gaan een automatisme. Met hardlopen was het niet anders. Ik ging direct in volle sprint. Daardoor kwam ik niet ver. Na een half rondje Westerpark was ik al bekaf.’

Dat was in 2009. Deze zomer voltooide Marc de volledige Marathon du Mont Blanc. Met terechte tranen van trots.

‘Mijn lichaam was maar lastig’

Marc combineerde zijn reguliere therapieën met Running Therapie. ‘Koen de Jong gaf tijdens die therapie een sessie over ademhaling. Ik kwam voor het eerst letterlijk in contact met mijn eigen adem. Voor die tijd was ik me totaal niet bewust van het feit dát ik ademde. Laat staan hoe. Ik was me überhaupt niet bewust van mijn lichaam. Mijn hoofd was het enige wat telde. Mijn lijf was maar lastig. Dat had herstel nodig. Terwijl mijn kop altijd maar door wilde. En ging.’

‘Terugkijkend moet ik 24/7 een gejaagde ademhaling hebben gehad. Ik had hartkloppingen. Was constant gestrest. Had eetaanvallen. Werd ’s nachts diverse keren wakker.’

De contradicties zijn groot met de man die nu tegenover me zit. Hij heeft het stoere, snelle uiterlijk van een sportschooltype. Met een zonnebril op zijn kaal geschoren bruine kop en brede bovenlijf. Maar hij straalt rust uit. En pauzeert bijna zichtbaar tussen zijn laatste uitademing en zijn volgende teug inwaarts.

‘Nadat ik mijn therapieën afrondde, zag ik een aankondiging voor een lezing over Verademing, van Bram Bakker en wederom Koen de Jong. Ik leerde hoe nuttig een goede ademhaling kan zijn. En merkte dat ik de pauze op het verkeerde moment toepaste.’

Ik ademde in

hield mijn adem vast (pauze…)

en ademde uit

In plaats van pauze te nemen ná mijn uitadem.

Koffie & Red Bull of ademen?

Door de theorie uit de lezing toe te passen merkte ik dat een ademhalingsoefening net zo goed werkt als een blik Red Bull of twee koppen koffie. Beter zelfs. Ik voel me minder gejaagd en gezonder. Dit was een goede oplossing voor de worsteling met mijn fluctuerende energie. Op de momenten dat ik opeens intens moe was na een paar uur achter de pc, ging ik nu gewoon 5 à 10 minuten zitten en bewust ademhalingsoefeningen doen. In plaats van naar zoetigheid en cafeïne grijpen. Daarna was ik weer helemaal fit,’ lacht Marc, die zelf nog steeds verbaasd lijkt over de kracht en werking van zijn ademhaling.

Ik werd dus eigenlijk gewoon moe van m’n eigen ademhaling! Dat was zo’n eye opener.

‘Ik ging ook dieper slapen. En mijn hoofd werd helderder.’ Nu het werkte in zijn dagelijkse leven, ging hij het ook toepassen tijdens het sporten. ‘Die verlengde uitademing tijdens het hardlopen viel in het begin niet mee hoor. Maar ik zette door.’ En hoe.

Marathon du Mont Blanc

Hij leerde zijn adem als controle-instrument te gebruiken om zo zijn hartslag laag te houden. Zo leerde hij zijn lichaam vetten te verbranden.

Marc liep deze zomer de Marathon du Mont Blanc met een rugzak vol suiker. ‘Ik liep bijna acht uur, maar heb maar vier sportgels genomen. Ik was stomverbaasd.’

En bedenk je daarbij: deze man liep 5 jaar geleden nog geen 100 meter zonder buiten adem te raken.

‘Al had ik nog zo hard getraind. Deze race van 42 kilometers en 2.500 hoogtemeters, was me zonder ademhalingsoefeningen simpelweg niet gelukt.’

 

hardlopen_Esther Vliege_Marc Harens_Marathon Mont Blanc_finish

 

Van therapie naar therapeut

Na opleidingen van running instructeur, runningtherapeut en coach, begeleidt Marc inmiddels zelf mensen met een burn out. ‘In het programma BRN-out geven we de mensen dagelijks huiswerk mee. Ademhalingsoefeningen zijn daar vaak onderdeel van. Ook mijn running therapie sessies start en eindig ik altijd met ademhalingsoefeningen. Soms bewust op een bankje in een druk park. Na afloop krijg ik steevast de reactie: ik voel me niet moe, en zo relaxt in plaats van gesloopt en opgefokt. Gaaf om te zien dat zij er ook zo veel aan hebben.’